دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Antoine Glaser, Pascal Airault سری: ISBN (شابک) : 9782213714912 ناشر: Fayard سال نشر: 2021 تعداد صفحات: 0 زبان: French فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 223 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Le piège africain de Macron به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تله آفریقایی ماکرون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
می 2017: امانوئل ماکرون پانزده سال پس از دوره کارآموزی خود در نیجریه، به عنوان رئیس جمهور جمهوری فرانسه انتخاب شد. او قول می دهد که باد جدیدی بر روابط با قاره آفریقا بیفزاید. او که از جوانی و لیبرالیسم خود تقویت شده است، \"فرانچافریک\" پسااستعماری را محکوم می کند که نسبت به آن احساس مسئولیت نمی کند و برای آشتی دادن خاطرات دو طرف مدیترانه به نسل های جدید متکی است. اما او به سرعت در برابر واقعیت قرار می گیرد. مستبدان، با عمری استثنایی، به سرعت به او یادآوری می کنند که آنها آخرین موهیکان هستند که از منافع فرانسه در آفریقا و همچنین در سازمان های بین المللی دفاع می کنند. در یک قاره جهانی شده که بار دیگر ژئواستراتژیک شده است، فرانسه وزن کمی بیشتر از ارتش خود در ساحل و چند امپراتوری اقتصادی خانوادگی دارد. امانوئل مکرون برای فرار از این از دست دادن نفوذ جهانی، نقش یک جوکر بی سابقه را بازی می کند: «آفریقا» در فرانسه. او یک شورای ریاست جمهوری آفریقا را تشکیل داد که عمدتاً از فرانسویان این قاره تشکیل شده بود، با هدف غبارروبی سیاست آفریقایی فرانسه. در پایان یک تحقیق دو ساله با چندین همکار، نویسندگان یک مشاهدات بیرحمانه را ارائه میکنند: با وجود موفقیتها، لوح جادویی «نسل ماکرون» نتوانسته است با یک حرکت، بیش از نیم قرن پس از استقلال، پاک شود. ، روابط مبهم همانطور که او در یک مصاحبه اختصاصی طولانی اعتراف می کند، تهاجمی افسونی رئیس دولت، به ویژه با مهاجران، نتوانست رأی دهندگان حومه شهر را متقاعد کند. خاری در چشم با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 2022؟ یا اینکه چگونه با یک اثر بومرنگ منحصر به فرد، امانوئل ماکرون خطر گرفتار شدن در فرانسه را به همان اندازه در آفریقا به خطر می اندازد. آنتوان گلاسر، روزنامهنگار و متخصص آفریقا، مدیر تحریریه اطلاعات آفریقا بود. او به ویژه نویسنده Comment la France a perdu l\'Afrique (با اس. اسمیت، کالمان-لوی، 2005) و در Fayard، جاسوسان عزیز ما در آفریقا (با تی. هافنونگ، 2018) است. پاسکال ایرو، روزنامه نگار سرمقاله L\'Opinion، گزارش های متعددی برای Jeune Afrique تهیه کرده است. او نویسنده Françafrique است. عملیات مخفی و امور ایالتی (با J.-P. Bat، Tallandier، 2016).
Mai 2017 : quinze ans après son stage d’énarque au Nigeria, Emmanuel Macron est élu président de la République française. Il promet de faire souffler un vent nouveau sur les relations avec le continent africain. Fort de sa jeunesse et de son libéralisme, il dénonce une « Françafrique » postcoloniale dont il ne se sent pas comptable et mise sur les nouvelles générations pour réconcilier les mémoires des deux côtés de la Méditerranée. Mais il se heurte vite au réel. Les autocrates, à la longévité exceptionnelle, ne tardent pas à lui rappeler qu’ils sont les derniers des Mohicans à défendre les intérêts français, en Afrique comme dans les organisations internationales. Sur un continent mondialisé redevenu géostratégique, la France ne pèse guère plus que par son armée dans le Sahel et quelques empires économiques familiaux. Pour échapper à cette perte d’influence globale, Emmanuel Macron joue un joker inédit : « l’Afrique » en France. Il crée un Conseil présidentiel pour l’Afrique composé essentiellement de Français originaires du continent, dans le dessein de dépoussiérer la politique africaine de l’Hexagone. Au terme d’une enquête de deux ans auprès de multiples interlocuteurs, les auteurs dressent un constat implacable : malgré des succès, l’ardoise magique de la « génération Macron » n’a pu effacer d’un trait, plus d’un demi-siècle après les indépendances, des relations ambiguës. L’offensive de charme, notamment auprès des diasporas, du chef de l’État n’a pas réussi à convaincre l’électorat des banlieues, comme il l’admet dans une longue interview exclusive. Une épine dans le pied à l’approche de la présidentielle de 2022 ? Ou comment, par un singulier effet boomerang, Emmanuel Macron risque d’être piégé autant en France qu’en Afrique. Journaliste et spécialiste de l’Afrique, Antoine Glaser a été directeur de la rédaction d’Africa Intelligence. Il est notamment l’auteur de Comment la France a perdu l’Afrique (avec S. Smith, Calmann-Lévy, 2005) et, chez Fayard, de Nos chers espions en Afrique (avec T. Hofnung, 2018). Journaliste éditorialiste à L’Opinion, Pascal Airault a réalisé de nombreux reportages pour Jeune Afrique. Il est l’auteur de Françafrique. Opérations secrètes et affaires d’État (avec J.-P. Bat, Tallandier, 2016).