دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Delacampagne
سری:
ISBN (شابک) : 9782253163367
ناشر: Le Livre de Poche
سال نشر:
تعداد صفحات: 0
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 447 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Le philosophe et le tyran histoire d'une illusion به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب داستان فیلسوف و ظالم یک توهم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
رابرت موزیل گفت فیلسوفان موجودات خشنی هستند که به دلیل نداشتن ارتشی که در اختیار دارند، جهان را با حبس کردن آن در یک سیستم تحت سلطه خود در می آورند. آنها همچنین می توانند با تبدیل شدن به مشاور یک شاهزاده بخواهند به اهداف خود برسند. در این صورت، آنها خود را در معرض ناامیدی دردناکی قرار می دهند، زیرا شاهزاده (شاه «خوب» یا ظالم «بد») نیازی به نصیحت یک فیلسوف ساده لوح ندارد. اگر من در اینجا به نکات برجسته این داستان (افلاطون و دنیس، دکارت و کریستین، ولتر و فردریک، هایدگر و هیتلر و غیره) برگردم، دعوت از فیلسوفان به دور شدن از سیاست نیست. برعکس، تلاش برای برقراری گفت و گوی واقعی بین قدرت و اندیشه است. هنوز لازم است، برای این امکان وجود داشته باشد که ماهیت پارانوئیدی رویکرد فلسفی شناخته شود. سی دی
Les philosophes, disait robert Musil, sont des êtres violents qui, faute d’avoir une armée à leur disposition, se soumettent le monde en l’enfermant dans un système. il peut aussi leur arriver de vouloir atteindre leurs objectifs en devenant les conseillers d’un prince. ils s’exposent, en ce cas, à de pénibles frustrations car le prince (« bon » roi ou « méchant » tyran) n’a que faire des conseils d’un naïf philosophe. si je reviens ici sur les temps forts de cette histoire (Platon et Denys, Descartes et Christine, Voltaire et Frédéric, Heidegger et Hitler, etc.), ce n’est pas pour inviter les philosophes à s’éloigner de la politique. C’est, au contraire, pour tenter d’instituer, entre le pouvoir et la pensée, un véritable dialogue. encore faut-il, pour que celui-ci soit possible, que soit reconnue la nature paranoïaque de la démarche philosophique. C. D.