Le choix de l'Afrique: Les combats d'une pionnière de l'histoire africaine

\" تراژدی آفریقا این است که انسان آفریقایی به اندازه کافی وارد تاریخ نشده است. \" چگونه می توان توضیح داد که تقریباً نیم قرن پس از استقلال مستعمرات آفریقا از فرانسه، رئیس جمهور نیکلا سارکوزی به این ترتیب توانست نمایش، در داکار در سال 2007، ناآگاهی شدید خود را از تاریخ این قاره؟ به این دلیل است که این تاریخ، غنی و پیچیده، برای مدت طولانی توسط نمایندگی های عمومی کلان شهر سابق نادیده گرفته شده است. این کتاب اخیراً به لطف مبارزات طولانی مدتی که توسط مورخان رهبری می شود، در درجه اول کاترین کوکری-ویدروویچ در دسترس مخاطبان گسترده قرار گرفته است. مبارزه یک عمر: کشف و شناخته شدن اهمیت تاریخ آفریقا که مدت ها انکار شده است. او ابتدا با فروتنی و احساسات، دوران کودکی مخفیانه خود را به عنوان یک دختر جوان یهودی که در خانواده‌ای با قدمت تثبیت شده به دنیا آمد، بازگو می‌کند: اولین ماجراجویی بزرگ زندگی او، منبع کنجکاوی سیری ناپذیر او. تجربه ای که مبارزه دائمی او با نژادپرستی را تغذیه خواهد کرد. و به همان اندازه کار تحقیقی طولانی او در مورد تاریخ "سرزمین های آفریقا" از دهه 1960، که او در صفحات جذابی که واقعیت خشن استعمار فرانسه و اثرات هنوز جاری آن را نشان می دهد، یادآوری می کند. واقعیتی که از طریق تمایل خود به ایجاد چارچوبی نوآورانه برای بازتاب در دانشگاه های فرانسه و دانشگاه های فرانسوی زبان آفریقا به انتشار آن کمک کرده است. و از طریق پیوندهایی که توانسته است با دانشگاه‌های آمریکایی و همچنین رسانه‌های اروپایی که در نهایت به کشف اهمیت تاریخ آفریقا در تاریخ جهان توسط عموم علاقه‌مند هستند، ایجاد کند.

" Le drame de l'Afrique, c'est que l'homme africain n'est pas assez entré dans l'Histoire. " Comment expliquer que, près d'un demi-siècle après l'indépendance des colonies africaines de la France, le président Nicolas Sarkozy ait pu ainsi afficher, à Dakar en 2007, son ignorance crasse de l'histoire du continent ? C'est que cette histoire, riche et complexe, a longtemps été ignorée des représentations publiques de l'ancienne métropole. Elle n'est devenue que récemment accessible à un large public, grâce au long combat conduit par des historiennes et des historiens, au premier rang desquels Catherine Coquery-Vidrovitch.
D'où l'intérêt majeur de ce livre très personnel, où elle retrace, au fil de six décennies, le combat d'une vie : découvrir et faire connaître l'importance de l'histoire africaine si longtemps niée. Elle y relate d'abord, avec pudeur et émotion, son enfance clandestine de fillette juive née dans une famille assimilée de longue date : la première grande aventure de sa vie, source de son insatiable curiosité. Une expérience qui nourrira sa lutte constante contre le racisme. Et tout autant son long travail d'enquête sur l'histoire en " terres africaines " à partir des années 1960, qu'elle évoque dans des pages passionnantes donnant à voir la dure réalité de la colonisation française et ses effets toujours actuels. Une réalité qu'elle a contribué à faire connaître par sa volonté de fonder un cadre novateur de réflexion au sein des universités françaises et de celles d'Afrique francophone. Et par les liens qu'elle a su établir avec les universités étatsuniennes, comme avec des médias européens enfin soucieux de faire découvrir au grand public l'importance de l'histoire africaine dans l'histoire du monde.