Lazare and Sadi Carnot: A Scientific and Filial Relationship

لازار کارنو نمونه منحصر به فردی در تاریخ علم کسی بود که به طور ناخواسته شناخت علمی را که در نهایت به دست آورد مدیون شهرت سیاسی قبلی بود. او و پسرش سادی کارهایی را تولید کردند که از آموزش آنها به عنوان مهندسی نشأت می‌گرفت و برای یک نسل یا بیشتر مورد توجه فیزیکدانان قرار نمی‌گرفت، حتی اگر کار مربوطه آنها مفاهیمی را معرفی کرد که بعداً توسط دست‌های دیگر مطرح شد. علاوه بر این، بین کار پدر و پسر یک رابطه فرزندی و همچنین محتوایی وجود داشت. سعدی تحلیلی را که پدرش در مطالعه عملکرد ماشین‌های معمولی ایجاد کرده بود، در مورد عملکرد موتورهای حرارتی به کار برد. به طور خاص، ایده سعدی در مورد فرآیند برگشت‌پذیر از استفاده پدرش از حرکات هندسی در تجزیه و تحلیل ماشین‌ها به طور کلی سرچشمه می‌گیرد.

این کتاب منحصربه‌فرد نشان می‌دهد که چگونه دو کارنو بر یکدیگر در کارشان در زمینه‌ها تأثیر گذاشته‌اند. مکانیک و ترمودینامیک و اینکه چگونه نسل‌های آینده دانشمندان از کار آنها بیشتر بهره‌مند شده‌اند.

Lazare Carnot was the unique example in the history of science of someone who inadvertently owed the scientific recognition he eventually achieved to earlier political prominence. He and his son Sadi produced work that derived from their training as engineering and went largely unnoticed by physicists for a generation or more, even though their respective work introduced concepts that proved fundamental when taken up later by other hands. There was, moreover, a filial as well as substantive relation between the work of father and son. Sadi applied to the functioning of heat engines the analysis that his father had developed in his study of the operation of ordinary machines. Specifically, Sadi's idea of a reversible process originated in the use his father made of geometric motions in the analysis of machines in general.

This unique book shows how the two Carnots influenced each other in their work in the fields of mechanics and thermodynamics and how future generations of scientists have further benefited from their work.