Law and Apocalypse: The Moral Thought of Luis De León (1527?–1591)

این کتاب دو هدف دارد. اولی به وضوح تاریخی است، دومی بیشتر فلسفی و تفسیری است. موفقیت آن در اولی کمتر از دستیابی به دومی قابل بحث خواهد بود. مشارکت در تاریخ نامه های اسپانیایی شامل اثبات انتقادی این واقعیت است که منابع تفکر اخلاقی و معنوی فرای لوئیس د ل۶ن عبری است و می توان او را یکی از صفات طولانی مسیحیان عبری اعم از مکتبی و اومانیستی دانست. . دیدگاه‌های فلسفی او بر اساس یک سنت عبری است، نه در سنت یونانی که تقریباً هر مفسر دیگری تصور می‌کند. من بر حضور فرهنگ عبری زنده در اسپانیا پس از 1492 تأکید کرده ام و پیشنهاد کرده ام که این و اصالت یهودی فرای لوئیس بسیار مهم است. من همچنین بدهی فکری فرای لوئیس به مستشرقان غیریهودی مانند Egidio da Viterbo و Girolamo Seripando را شناسایی کرده ام. اما، حتی آنها از اسپانیایی های تبعیدی یاد گرفتند. من می خواهم فرای لوئیس را به عنوان متفکرترین متفکر دنیای باروک اسپانیا معرفی کنم. فکر می کنم بیشتر با تصویری که من عرض کردم موافق باشند. جنبه جسورانه‌تر این است که می‌خواهم اهمیت میراث یهودی را که در تولیدات ادبی و فلسفی این نابغه برجسته یافت می‌شود، نشان دهم. البته، ادعای من این است که امروز اطلاعاتی درباره فرای لوئیس و آنچه که او برای آن ایستاده است، بسیار مهم است.

This book has two purposes. The first is clearly historical, the second is more philosophical and interpretive. Its success in the former will be less arguable than its attainment of the latter. The contribution to the history of Spanish letters consists in critically establishing the fact that the sources of Fray Luis de Le6n's moral and spiritual thought are Hebraic and that he can be seen to stand as one in a long line of Christian Hebraists, both scholastic and humanist. His philosophical views are cast in an Hebraic tradition, not in an Hellenic one as supposed by nearly every other commentator. I have stressed the presence of a living Hebrew culture in Spain after 1492, and I have suggested that this and the Jewish parentage of Fray Luis are very significant. I have also identified an intellectual debt Fray Luis owed to non-Jewish Orientalists such as Egidio da Viterbo and Girolamo Seripando. But, even they learned from exiled Spaniards. I want to present Fray Luis as a most characteristic thinker in the world of Baroque Spain. I think most will agree with the picture I have outlined. The more audacious aspect is my wish to show the importance of the Jewish heritage as found in the literary and philosophical production of this remarkable genius. It is, of course, my contention that today know­ ledge about Fray Luis and what he stood for is extraordinarily important.