دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Jonathan Taylor سری: ISBN (شابک) : 9783030114138, 9783030114121 ناشر: Palgrave Macmillan سال نشر: 2019 تعداد صفحات: 0 زبان: English فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 915 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Laughter, Literature, Violence, 1840–1930 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خنده، ادبیات، خشونت، 1840-1930 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خنده، ادبیات، خشونت، 1840-1930 رابطه عجیب، پیچیده و حتی متناقض بین خنده از یک سو و خشونت، جنگ، وحشت، مرگ از سوی دیگر را بررسی می کند. این کار را در رابطه با فلسفه، سیاست، و متون ادبی کلیدی قرن نوزدهم و بیستم، نوشته ادگار آلن پو، ادموند گوس، ویندهام لوئیس و کاترین منسفیلد انجام میدهد - متونی که دوردستهای شادن فرود و به اصطلاح «برتری» را بررسی میکنند. تئوری های خنده، این نظریه ها را به نقطه شکست می رساند. در این متون ادبی، برتری خشونتآمیز که اغلب به خنده نسبت داده میشود، کاملاً ناپایدار دیده میشود که با مخالف آن همزیستی میکند: احساس آنارشیک برابری. خنده، طنز و کمدی دوگانههای لغزنده، دوگانه، دوسوگرا و متناقض هستند که عناصر ظاهراً ناهماهنگ را در هم می آمیزند. با این حال، هرازگاهی، متون ادبی و فلسفی نیز رویای نوع دیگری از خنده را در سر می پرورانند، خنده ای که فراتر از آلیاژهایش می رسد – خنده ای متعالی و «کامل» که فقط در خود و برای خودش وجود دارد.
Laughter, Literature, Violence, 1840-1930 investigates the strange, complex, even paradoxical relationship between laughter, on the one hand, and violence, war, horror, death, on the other. It does so in relation to philosophy, politics, and key nineteenth- and twentieth-century literary texts, by Edgar Allan Poe, Edmund Gosse, Wyndham Lewis and Katherine Mansfield – texts which explore the far reaches of Schadenfreude, and so-called ‘superiority theories’ of laughter, pushing these theories to breaking point. In these literary texts, the violent superiority often ascribed to laughter is seen as radically unstable, co-existing with its opposite: an anarchic sense of equality. Laughter, humour and comedy are slippery, duplicitous, ambivalent, self-contradictory hybrids, fusing apparently discordant elements. Now and then, though, literary and philosophical texts also dream of a different kind of laughter, one which reaches beyond its alloys – a transcendent, ‘perfect’ laughter which exists only in and for itself.