Laughing Death: The Untold Story of Kuru

همچنین وظیفه ارزیابی و ارزیابی، و تصمیم گیری در مورد اینکه آیا اثر یک رمان است، یا کتاب خاطرات، یا تقلید، یا لمپن، یا تنوع در مضامین تخیلی، یا مطالعه روانشناختی است. و مشخص کردن ویژگی های غالب آن؛ خواه همه چیز یک شوخی باشد، یا اهمیت آن در معنای عمیق تر آن است، یا صرفاً کنایه، کنایه، تمسخر. . . ویتولد گومبروویچ در فردیدورکه پس از گذشت بیش از دو سال از زمان مرگ یین در نوشتن این پیشگفتار برای دومین کار بیوگرافی خود، در نهایت شروع به استفاده از نقل قول بالا از ویتولد گومبرویچ کردم. یین زیگاس یک نابغه بود. او فردی عاشقانه بود، او یک پزشک دلسوز بود، او یک دانشمند با کنجکاوی بود، او یک بازیگر بود، و او یک دوست وفادار بود. او اساسا یک استایلیست بود. بسیاری از کسانی که او را می شناختند او را با دن کیشوت مقایسه می کردند. نسل جوان او را نه تنها در ظاهر، بلکه در گفتار، حرکات و اعمالش با دنی کی مقایسه کردند. یین در اولین مقاله زندگی‌نامه‌ای خود، سمع دو جهان، بسیاری از دوستانش را با روایت‌های پر زرق و برق زندگی دراماتیک خود شگفت‌زده کرد. من سخت تحت فشار بودم که در مورد این اولین کار نظر بدهم، یا برای خود یین یا دوستان مشترکمان. به هر حال، همه من را به عنوان \"مربی\" او در آن قسمت‌ها می‌شناختند، همانطور که بیشتر شخصیت‌های نازک مبدل او را انجام دادند.

Also the task is to evaluate and assess, and to decide whether the work is a novel, or a book of memoirs, or a parody, or a lampoon, or a variation on imaginative themes, or psychological study; and to establish its predominant characteristics; whether the whole thing is a joke, or whether its importance lies in its deeper meaning, or whether it is just irony, sarcasm, ridicule . . . Witold Gombrowicz in Ferdeydurke After procrastinating for over two years since Yin's death on the writing of this Foreword for his second auto­ biographical work, I finally begin using the above quota­ tion from Witold Gombrowicz. Yin Zigas was a genius; he was a romatic, he was a physician with compassion, he was a scientist with pene­ trating curiosity, he was an actor, and he was a loyal friend. He was fundamentally a stylist. Many who knew him compared him to Don Quixote; the younger genera­ tion compared him to Danny Kaye, not only in his appear­ ance, but in his speech, movements, and actions. In his first autobiographical essay, Auscultation of Two Worlds, Yin surprised many of his friends by the flamboyant accounts of his dramatic life. I was hard pressed to com­ ment on this first work, either to Yin himself or to our mutual friends. Everyone, after all, recognized me as his "mentor" in those passages, as they did most of his other thinly disguised characters.