دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Sara H. Lindheim
سری: Oxford Studies in Classical Literature and Gender Theory
ISBN (شابک) : 0198871449, 9780198871446
ناشر: Oxford Univ Pr
سال نشر: 2021
تعداد صفحات: 248
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
در صورت تبدیل فایل کتاب Latin Elegy and the Space of Empire به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مرثیه لاتین و فضای امپراتوری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در زمان گسترش تهاجمی امپراتوری، مرثیه نویسان لاتین نگرانی های جغرافیایی در مورد مرزها و محدودیت ها را از طریق موضوعات مردانه و زنانه در شعر خود بیان می کردند. مرثیه لاتین و فضای امپراتوری استدلال می کند که موضوع در مرثیه لاتین، که با کاتالوس شروع می شود، خود را در رابطه با فضای پویای امپراتوری از اواخر جمهوری تا پایان عصر آگوستا تشکیل می دهد. عدم تثبیت موضوع مرثیه و فضای امپراتوری دست به دست هم می دهد و در تصور فضای جغرافیایی مسئله ماهیت ما به عنوان سوژه مطرح می شود. کاتولوس، پروپرتیوس، تیبولوس و اوید هر کدام بیان منحصربهفرد خود را از موضوع جنسیتی ارائه میدهند و شعر آنها طیفی از پاسخها را به امپراتوری جغرافیایی در حال گسترش میدهد. ابتدا رویای imperium sine fine رومی می آید، امپراتوری که با ظرفیتی تا انتهای جهان مسکونی امتداد دارد. و با این حال، imperium sine fine مستلزم وجود نوعی جریمهها است، حتی اگر فانتزی اقتضا کند که از آنها تجاوز شود. بی شکلی، یا بدتر از آن، شکل های متناوب سریع، باعث ایجاد اضطراب و میل به تعیین برخی جریمه ها می شود، تا مشخص شود، دقیقاً مرزهای امپراتوری کجاست، چه چیزی به «درون» تعلق دارد و چه چیزی. می توان به \"خارج\" تنزل داد. اما جریمهها، از نظر نقشهکشی، هرگز به اندازهای که ما میخواهیم پایدار نیستند، و برای یک امپراتوری که به سرعت در حال گسترش است، همیشه تحت فشار هستند. خود ساختار موضوع مرثیه جنسیتی منعکس کننده، پیش بینی می کند، به موازات مشکلات و اضطراب هایی است که نقشه امپراتوری در حال گسترش هر دو سعی در حل آنها دارد، اما همزمان در تولید فضا آشکار می کند.
In a time of aggressive imperial expansion, Latin elegists expressed geographical concerns about boundaries and limits through masculine and feminine subjects in their poetry. Latin Elegy and the Space of Empire argues that the subject in Latin elegy, beginning with Catallus, constitutes itself in relation to the dynamic space of empire from the late Republic to the end of the Augustan age. The lack of fixiity in the elegiac subject and space of empire go hand in hand, and in imagining geographical space the question of our very nature as subjects comes to the fore. Catullus, Propertius, Tibullus and Ovid each offers his own unique expression of the gendered subject, and their poetry runs the gamut of responses to the expanding geographical empire. First comes the dream of Roman imperium sine fine, an empire that capaciously stretches to the ends of the inhabited world. And yet, imperium sine fine requires the existence of some sort of fines, even if the fantasy demands that they be overrun. Formlessness, or worse, rapidly alternating forms, gives rise to anxieties and the desire to set down some fines, to establish where, exactly, the boundaries of empire are, what belongs "inside" and what can be relegated to "outside". But fines, cartographically speaking, are never as stable as we want them to be, and, for a rapidly expanding empire, are always under pressure. The very constitution of the gendered elegiac subject mirrors, anticipates, runs parallel to the problems and anxieties that the map of expanding empire both tries to solve, yet simultaneously reveals in its production of space.
Cover\nLatin Elegy and the Space of Empire\nCopyright\nDedication\nTable of Contents\nAcknowledgments\nIntroduction: Terminal Anxiety\n Introductory Roadmap\n Mapping an Empire: Theoretical Preliminaries\n a. The “Mapping Impulse”\n b. “To ask what a map is, and what it means to map therefore, is to ask: in what world are you mapping, with what belief systems, by which rules, and for what purposes?”\n c. Emphasis on “Impulse”: Cartographic Theory and Jacques Lacan\n Drawing the Line(s): Elegy and the Space of Empire\n A Second Roadmap: An Overview\nChapter 1: Sine fine: Imperium and Subject in Catullus\n The Whole Wide World: Catullus 11, 29, 84, 95, 115\n velut prati / ultimi flos (“like a flower on the meadow’s edge,” 11.22–3): Poems 11, 63, 10, 28, 68, 101\n Conclusion: Usque ad Hyperboreos et mare ad Oceanum (“all the way to the Hyperboreans and Ocean,” 115.6)\nChapter 2: What’s Love Got To Do With It?: Mapping Cynthia in Propertius’ Paired Elegies 1.8a–b and 1.11–12\n Mapping the Terrain\n Focusing on the (Poetic) Fines\n a. Propertius 1.12 and its complementary texts (1.8a, 1.8b, 1.11)\n b. Other elegiac fines: finis in Propertius books 1–3\n c. Other elegiac fines: Tibullus 1.3 and Propertius 1.12\n Focusing on the (Historical) Fines\n Cynthia finis erit (“Cynthia will be the finis”)\nChapter 3: On the Road Again: Following the vias in Tibullus\n A Dream of the Golden Age\n Viae and the Expanse of Empire\n Via vs Amor: Establishing a Clear Dichotomy\n Via and Amor: When the Clear Dichotomy Unravels\n Tibullus’ incerto Somnia nigra pede (“black dreams with uncertain foot,” 2.1.90)\nChapter 4: Painted Worlds and Porous Walls: Propertius 4.3 with 4.2 and 4.4\n Propertius Redux\n Arethusa Studies “Painted Worlds”: Maps and Geographical Writing in Augustan Rome\n Vanishing Lines\n In quamcumque voles verte, decorus ero (“Turn me into whatever you wish, I shall be seemly,” 4.2.22)\n Tatius, Tarpeia, and the Walls of Rome\n The Walls of Rome and a Cartographic Worldview\nChapter 5: Sine finibus: Imports and Exile in Ovid: (Amores 1.14, Ars Amatoria 3, Remedia Amoris, Medicamina Faciei Femineae, Tristia, Epistulae Ex Ponto)\n Natura versus Cultus: Ovid and the Anti-Cosmetic Tradition\n Imperial Luxury Imports, Feminine Cosmetics, and the Expanse of Empire\n Nunc tibi captivos mittet Germania crines (“now Germany will send captive women’s hair to you,” Amores 1.14.45): Imported Hair and Ovidian Anxiety in a Nutshell\n Cultus Makes the Puella: The Woman and Her Imperial Accoutrements in Ovid’s Erotic Poetry\n Ultima me tellus, ultimus orbis habet (Epistulae Ex Ponto 2.7.66): Ovid at the End of the World\n Barbarus hic ego sum (‘Here I am the barbarian,’ Tristia 5.10.37)\nConclusion: The Amator, the Puella, and the Space of Empire\nBibliography\nIndex Locorum\nGeneral Index