Late Pleistocene and Holocene Environmental Change on the Olympic Peninsula, Washington

این مطالعه دهه‌ها تحقیق در مورد محیط طبیعی مدرن شبه‌جزیره المپیک واشنگتن را گرد هم می‌آورد، تحقیقات گذشته در مورد تغییرات محیطی دیرینه از دوران پلیستوسن پسین را مرور می‌کند و در نهایت سوابق دیرینه اکولوژیکی تغییر ترکیب جنگل و آتش‌سوزی در 14000 سال گذشته را ارائه می‌کند. تمرکز این مطالعه بر مطالعات نویسندگان پنج رکورد گرده از شبه جزیره المپیک است. نقشه ها و سایر گرافیک های داده به طور گسترده استفاده می شود. پالئواکولوژی می تواند به طور موثر برخی از این چالش هایی را که در درک واکنش زیستی به تغییرات آب و هوایی و سایر عوامل تغییر در اکوسیستم ها با آن مواجه هستیم، برطرف کند. اول، واکنش گونه‌ها به تغییرات آب و هوایی با تغییر رژیم‌های اختلال انجام می‌شود. ثانیاً، کانون‌های زیستی امروزه حفظ تنوع در یک منطقه را در درازمدت پیشنهاد می‌کنند و محققان به حفظ تنوع از طیف و زوایای وسیع (CITE) نگاه می‌کنند. مناطق کوهستانی ممکن است تنوع زیستی را از طریق تغییر آب و هوای قابل توجه در "رفوژیا" حفظ کنند: مکان هایی که اجزای تنوع در دوره های آب و هوای نامطلوب عقب نشینی می کنند و گسترش می یابند (Keppel et al., 2012). مطالعات Paleoecological می‌تواند زمینه‌ای را که تنوع زیستی در طول زمان پناه‌گاه‌های اقلیمی ادامه داشت را توصیف کند. سوم، رویکرد paleoecological به ویژه برای موجودات زنده مناسب است. برای مثال، گونه‌های درختی که معمولاً تنها پس از 50 سال به اندازه‌های باروری می‌رسند و برای 300 سال بارور می‌مانند، تنها 30 تا 200 نسل از زمان استعمار یک مکان پس از گرم شدن هولوسن در حدود 11000 سال پیش را تجربه خواهند کرد. بنابراین، با خلاصه کردن تغییرات جامعه از طریق چندین نسل و رویدادهای آشفتگی طبیعی، مطالعات دیرینه اکولوژیکی می‌توانند انعطاف‌پذیری اکوسیستم‌ها را در برابر اختلالات در گذشته بررسی کنند و نشان دهند که چگونه بسیاری از اکوسیستم‌ها به سرعت بهبود می‌یابند در حالی که سایرین ممکن است نشوند (ویلیس و همکاران، 2010). >

This study brings together decades of research on the modern natural environment of Washington's Olympic Peninsula, reviews past research on paleoenvironmental change since the Late Pleistocene, and finally presents paleoecological records of changing forest composition and fire over the last 14,000 years. The focus of this study is on the authors’ studies of five pollen records from the Olympic Peninsula. Maps and other data graphics are used extensively. Paleoecology can effectively address some of these challenges we face in understanding the biotic response to climate change and other agents of change in ecosystems. First, species responses to climate change are mediated by changing disturbance regimes. Second, biotic hotspots today suggest a long-term maintenance of diversity in an area, and researchers approach the maintenance of diversity from a wide range and angles (CITE). Mountain regions may maintain biodiversity through significant climate change in ‘refugia’: locations where components of diversity retreat to and expand from during periods of unfavorable climate (Keppel et al., 2012). Paleoecological studies can describe the context for which biodiversity persisted through time climate refugia. Third, the paleoecological approach is especially suited for long-lived organisms. For example, a tree species that may typically reach reproductive sizes only after 50 years and remain fertile for 300 years, will experience only 30 to 200 generations since colonizing a location after Holocene warming about 11,000 years ago. Thus, by summarizing community change through multiple generations and natural disturbance events, paleoecological studies can examine the resilience of ecosystems to disturbances in the past, showing how many ecosystems recover quickly while others may not (Willis et al., 2010).