دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Kimberly Fonzo
سری:
ناشر: University of Illinois at Urbana-Champaign
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 226
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب تألیف اواخر قرون وسطی و سنت نبوی: قرون وسطی، نویسندگی، نبوت، جان گوور، کریستین د پیزان، ویلیام لنگلند، مارجری کمپ، میرور د l'Omme، واکس کلامانتیس، اعتراف آمانتیس، موتاسیون د فورچون، l'Advision Cristine، Le Ditié de Jehanne d'Arc، Piers Plowman
در صورت تبدیل فایل کتاب Late medieval authorship and the prophetic tradition به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تألیف اواخر قرون وسطی و سنت نبوی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این پروژه با ردیابی ظهور کارکرد نویسنده در اواخر قرن چهاردهم و اوایل قرن پانزدهم، که طی آن نویسندگان شروع به نامگذاری خود و دیگر آثارشان در متون خود کردند، این پروژه نقش نادیده گرفته شده خودنمایی پیشگویانه را در ساخت قرون وسطی بررسی می کند. شخصیت نویسنده نویسندگان قرون وسطی با تکیه بر پیوندهای ایجاد شده بین تألیف کلاسیک و نبوت، از موقعیت موضوع نبوی برای روشن کردن کارکرد خود به عنوان میانجی بین سوژه و مخاطب استفاده می کردند. شخصیت پیامبر بیش از نقابی که از پشت آن بتوان نقدهای سیاسی را با خیال راحت پیش برد، به نویسندگان قرون وسطایی اجازه داد تا ماهیت اقتدار و روابط خود را با خوانندگان خود تعریف کنند. نیمه اول این پروژه به بررسی آثار دو نویسنده، جان گوور و کریستین دی پیزان می پردازد که از نبوت برای اثبات مهارت های تحلیلی برتر خود استفاده می کنند. اگرچه هر دو نویسنده به شدت از سنت دانیال نبی، پیامبری که به خاطر تواناییهای تفسیری الهامشدهاش شهرت دارد، الهام گرفتهاند، اما ادعا میکنند که از منابع کاملاً متفاوتی الهام گرفتهاند. گوور خود را به گونه ای نشان می دهد که به طور نبوی از صدای عمومی الهام گرفته شده است، که تحت عنوان، Vox populi، vox Dei، الهی است. گوور در Mirour de l’Omme، Vox Clamantis و Confessio Amantis خود را پیوسته به عنوان پیامبر عمومی انگلستان معرفی می کند. از سوی دیگر، کریستین دی پیزان، حرفه خود را در زمینههای سنتی مردانه ادبیات و سیاست با بیان اینکه جنسیت او شهود نبوی به او میدهد، ترویج میکند. در Le Livre de la Mutacion de Fortune و Le Livre de l'Advision Cristine، کریستین نقش "جنس سوم" خود را به عنوان بیوه به عنوان منبع قدرت تحلیلی خود نشان می دهد، در حالی که در L'épistre de Othea a Hector، Le Chemin de long estude. ، Le Livre de la cité des dames، و Le Ditié de Jehanne d'Arc، او از سیبیل برای برجسته کردن اقتدار حاشیه ای زنانه در دنیای سنتی مردانه سیاست استفاده می کند. گوور و کریستین هر دو خود را به عنوان خوانندگان نمونه به تصویر می کشند که به بهترین وجه می توانند معنای یک متن را کشف کنند. نیمه دوم این پروژه به آثار دو نویسنده، ویلیام لنگلند و مارجری کمپ می پردازد که خود را به عنوان مفسران مبارز حقیقت نبوی معرفی می کنند تا الگوبرداری کنند که مخاطبانشان چگونه باید به وظیفه درک کارشان نزدیک شوند. لانگلند از ابهام پیشگویی سیاسی در پیرس پلومن استفاده می کند و به پیش بینی هایی اشاره می کند که می تواند به یک حاکم زمینی ایده آل یا آمدن دوم مسیح اشاره کند. لنگلند از طریق تلاشهای ویل برای درک چیزهای نامفهوم، به خوانندگانش یادآوری میکند که بر رستگاری فردی خود تمرکز کنند که میتوانند آن را کنترل کنند. در حالی که لنگلند خود را به عنوان کسی معرفی می کند که باید یاد بگیرد آنچه را که نمی داند بپذیرد، کمپه خود را به عنوان کسی نشان می دهد که باید یاد بگیرد به آنچه می داند اعتماد کند. کمپ با به تصویر کشیدن مارجری به عنوان شکاک نسبت به یک عیب، دام های ناباوری را به مخاطبش یادآوری می کند.
Tracing the emergence of the author function in the late fourteenth and early fifteenth centuries, during which writers began to name themselves and their other works in their own texts, this project examines the hitherto ignored role that prophetic self-representation played in the construction of medieval authorial personae. Building upon already established connections between classical authorship and prophecy, medieval authors exploited the prophetic subject position in order to clarify their function as mediators between subject and audience. More than a mask from behind which to safely advance political critiques, the persona of the prophet allowed medieval authors to define the nature of their authority and their relationships to their readers. The first half of this project examines the works of two authors, John Gower and Christine de Pizan, who use prophecy to assert their superior analytical skills. Although both authors draw heavily from the tradition of the prophet Daniel, a prophet known for his inspired interpretive abilities, they claim their inspiration from entirely different sources. Gower represents himself as being prophetically inspired by the public voice, which under the maxim, Vox populi, vox Dei, is divine. Gower consistently represents himself as the public prophet of England in the Mirour de l’Omme, the Vox Clamantis, and the Confessio Amantis. Christine de Pizan, on the other hand, promotes her career in the traditionally masculine fields of literature and politics by implying that her gender gives her prophetic intuition. In Le Livre de la Mutacion de Fortune and Le Livre de l’Advision Cristine, Christine represents her “third sex” role as widow as the sources of her analytical prowess, while in L'épistre de Othea a Hector, Le Chemin de long estude, Le Livre de la cité des dames, and Le Ditié de Jehanne d’Arc, she uses the Sibyl to highlight the authority of feminine marginality within the traditionally masculine world of politics. Both Gower and Christine depict themselves as model readers, who can best uncover the meaning of a text. The second half of this project looks at the work of two authors, William Langland and Margery Kempe, who represent themselves as struggling interpreters of prophetic truth in order to model how their audiences should approach the task of understanding their work. Langland exploits the ambiguity of political prophecy in Piers Plowman, citing predictions that could either refer to an ideal earthly ruler or the second coming of Christ. Through Will’s struggles to comprehend the incomprehensible, Langland reminds his readers to focus on their individual salvation, which they can control. While Langland represents himself as someone who must learn to accept what he cannot know, Kempe represents herself as someone who must learn to trust what she does know. Portraying Margery as skeptical to a fault, Kempe reminds her audience of the pitfalls of disbelief.