Language Policy in the Soviet Union

سیاست زبان اتحاد جماهیر شوروی مطالب غنی را برای مطالعه تأثیر سیاست بر استفاده از زبان فراهم می کند. علاوه بر این، یک نقطه برتری منحصر به فرد در رابطه بین زبان و فرهنگ ارائه می دهد. در حالی که زبان شناسان و قوم شناسان با تعریف رابطه زبان به فرهنگ، یا زبان و فرهنگ با هویت دست و پنجه نرم می کنند، شوروی ها می دانستند که زبان بخشی جدایی ناپذیر و جدایی ناپذیر فرهنگ است. اتحاد جماهیر شوروی سابق یک مطالعه موردی ایده‌آل برای بررسی این روابط ارائه می‌کند، زیرا یکی از عمدی‌ترین سیاست‌های زبانی را در بین هر دولت ملی داشت. این بدان معنا نیست که ثابت یا خوب تصور شده است. در واقع با تناقضات، تصمیمات غیرمنطقی و ناسازگاری مشخص شد. با این حال، نشان دهنده تلاشی آگاهانه از سوی رهبری کمونیست برای شکل دادن به هویت قومی و آگاهی ملی از طریق زبان بود. به عنوان یک دولت توتالیتر، اتحاد جماهیر شوروی نشان دهنده کشوری است که در آن سیاست زبانی، هرچند رادیکال، می تواند به خواست دولت اجرا شود. علاوه بر این، اقداماتی (مانند مهاجرت های اجباری) انجام شد که منجر به تغییر جمعیت شناسی جمعیت شد و تأثیر مستقیمی بر آنچه در اینجا موضوع اصلی است: ماهیت جمعیت شوروی. با این حال، مهم است که در نظر داشته باشید که در اتحاد جماهیر شوروی بین سیاست اعلام شده و عملکرد واقعی تفاوت وجود داشت. هیچ تضمینی وجود نداشت که هر سیاست معینی اجرا شود، حتی زمانی که به طور رسمی قانون گذاری شده بود.

Soviet language policy provides rich material for the study of the impact of policy on language use. Moreover, it offers a unique vantage point on the tie between language and culture. While linguists and ethnographers grapple with defining the relationship of language to culture, or of language and culture to identity, the Soviets knew that language is an integral and inalienable part of culture. The former Soviet Union provides an ideal case study for examining these relationships, in that it had one of the most deliberate language policies of any nation state. This is not to say that it was constant or well-conceived; in fact it was marked by contradictions, illogical decisions, and inconsistencies. Yet it represented a conscious effort on the part of the Communist leadership to shape both ethnic identity and national consciousness through language. As a totalitarian state, the USSR represents a country where language policy, however radical, could be implemented at the will of the government. Furthermore, measures (such as forced migrations) were undertaken that resulted in changing population demographics, having a direct impact on what is a central issue here: the very nature of the Soviet population. That said, it is important to keep in mind that in the Soviet Union there was a difference between stated policy and actual practice. There was no guarantee that any given policy would be implemented, even when it had been officially legislated.