Language, Discourse, and Praxis in Ancient China

این کتاب به بررسی درک چینی و پرداختن به رابطه بین زبان و واقعیت می‌پردازد. این اثر، فلسفه چینی باستان را از طریق جفت مفاهیمی که به عنوان مینگ شی شناخته می شوند، بررسی می کند. با تجزیه و تحلیل گفتمان متفکران پیش از کوین در مورد مینگ و شی، این کار به بررسی چگونگی برخورد فیلسوفان چینی با مسائل نه تنها در زبان، بلکه در هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی، اخلاق، ارزش‌شناسی و منطق می‌پردازد. از طریق این تحلیل گفتمان، خوانندگان دعوت می شوند تا در رابطه زبان با اندیشه و رفتار تجدید نظر کنند. نویسنده سوء تفاهم های حیاتی فرهنگ چینی را نقد و تصحیح می کند و خصلت ضد دوگانگی و عمل گرایانه افکار چینی را برجسته می کند. معنای غنی جفت مینگ شی با آشکار شدن ارتباط آن با سایر مسائل فلسفی نشان داده می شود. فصل‌ها نشان می‌دهند که چگونه گفتمان در مورد زبان و واقعیت، ویژگی اصلی فرهنگ چینی، یعنی ژی عملی را شکل می‌دهد. آنها تعامل تئوری های زبان چینی و دائو را به عنوان خرد و جهان بینی چینی روشن می کنند. خوانندگانی که با پراگماتیک و پست مدرنیسم آشنا هستند، نکات مشترک در فلسفه چین باستان و فلسفه غرب معاصر را که از طریق این فصل ها آشکار می شوند، تشخیص خواهند داد. این اثر به ویژه برای محققان فلسفه، فلسفه زبان، مطالعات ارتباطات و زبان‌شناسی جذاب خواهد بود.

This book investigates Chinese comprehension and treatment of the relationship between language and reality. The work examines ancient Chinese philosophy through the pair of concepts known as ming-shi. By analyzing the pre-Qin thinkers’ discourse on ming and shi, the work explores how Chinese philosophers dealt with issues not only in language but also in ontology, epistemology, ethics, axiology, and logic. Through this discourse analysis, readers are invited to rethink the relationship of language to thought and behavior. The author criticizes and corrects vital misunderstandings of Chinese culture and highlights the anti-dualism and pragmatic character of Chinese thoughts. The rich meaning of the ming-shi pair is displayed by revealing its connection to other philosophical issues. The chapters show how discourse on language and reality shapes a central characteristic of Chinese culture, the practical zhi. They illuminate the interplay of Chinese theories of language and Dao as Chinese wisdom and worldview. Readers who are familiar with pragmatics and postmodernism will recognize the common points in ancient Chinese philosophy and contemporary Western philosophy, as they emerge through these chapters. The work will particularly appeal to scholars of philosophy, philosophy of language, communication studies and linguistics.