Landscape, Heritage and National Identity in Modern Europe

این کتاب روشی را توضیح می‌دهد که در آن میراث منظر و منظر برای تعریف هویت‌های ملی مورد استفاده قرار گرفته و هنوز هم هستند. این نشان می دهد که چگونه روایت های ملی از انواع مختلف مناظر استفاده می کنند. برخی از ملل از طبیعت به عنوان نقطه مرجع اصلی خود استفاده می کنند، تا حدی برای ختنه کردن درگیری های بین گروه های قومی مختلف. ملل دیگر از مناظر کشاورزی استفاده می کنند که اغلب به عنوان بی زمان و "ریشه دار" توصیف می شوند. باز هم ملل دیگر از تاریخ به عنوان منبع اصلی برای تعریف هویت استفاده می کنند. در این موارد، اسطوره‌های خاستگاه، «عصر طلایی» یا جنگ‌ها و درگیری‌ها مواد لازم را برای روایت‌های ملی ارائه می‌کنند. بخش پایانی توضیح می‌دهد که چگونه دولت‌های ملی مناظر شهری و روستایی جدید را به عنوان نمایش‌های ملی ایجاد کردند. از آنجایی که مناظر یک جنبه مهم اما مورد تحقیق قرار نگرفته از ملت سازی هستند، این کتاب شکافی را در مطالعه ملی گرایی پر می کند.

This book describes the way in which landscape and landscape heritage have been – and still are – used to define national identities. It shows how national narratives use different types of landscapes. Some nations use nature as their main point of reference, partly to circumcise conflicts between different ethnic groups. Other nations use agrarian landscapes, that are often describes as timeless and ‘rooted’. Again other nations use history as a major sources for defining identities. In these cases, myths of origins, ‘Golden Ages’ or wars and conflicts deliver the materials for national narratives. The final section describes how nation states developed new urban as well as rural landscapes as national showpieces. As landscapes are an important but under-researched aspect of nation-building, this book fills a gap in the study of nationalism.