Lampbrush Chromosomes

در سال 1965 توسط دکتر کنراد اسپرینگر از من پرسیده شد که آیا می‌خواهم یک مونوگراف در مورد "کروموزوم‌های لامپ براش و معنای فیزیولوژیکی آن‌ها" بنویسم، و اگرچه من اصولاً قبول کردم که از نوشتن در آنجا و یا ملاقات با ضرب الاجل. می‌خواستم به تحقیقات خودم ادامه دهم و مسئولیت‌های دیگری هم داشتم که وقت آزاد کمی برایم باقی می‌گذاشت، اما نکته مهم‌تر این بود که در دهه 1960 این موضوع با انبوهی از سؤالات حل‌نشده درگیر بود. من احساس می‌کردم که نوشتن یک بررسی در آن زمان بسیار زودرس است، مملو از گمانه‌زنی‌هایی که بسیاری از آنها در یک یا دو دهه آینده رد می‌شوند، و در واقع رد می‌شوند. اگر در آن زمان می نوشتم تنها مزیت واقعی نسبت به زمان حال این بود که تعداد کمی از زیست شناسان در حال مطالعه بر روی لامپ براش کرومو Somes بودند و بنابراین ادبیات منتشر شده اندک بود. خوشحالم که اصرار به تأخیر داشتم و از پذیرش صبورانه تصمیم من توسط Springer Verlag سپاسگزارم. فصل اول این مونوگراف تاریخچه تحقیقات بر روی کروموزوم های قلم مو از زمان کشف آنها تا پایان قرن نوزدهم تا اوایل دهه 1960 را شرح می دهد. در آن زمان چندین حقایق در مورد ساختار و شیمی آنها به طور محکم ثابت شده بود، از جمله شواهدی مبنی بر اینکه یک کروماتید برس لامپ نامشخص است. حاوی یک DNA دوبلکس بدون وقفه است. این یک مشکل بزرگ را آشکار کرد، پارادوکس C-value. درجه های پیچیدگی سازمان در یوکاریوت ها به اندازه ژنوم آنها ارتباطی ندارد.

In 1965 I was asked by Dr. Konrad Springer whether I would consider writing a monograph on "Lampbrush chromosomes and their physiological meaning", and although I accepted in principle I refused to write there and then, or to meet a deadline. I wanted to continue with my own research, and I had other responsibilities that left me with little free time, but a much more important consideration was that in the 1960s the subject was beset by a host of unresolved questions. I felt that to write a review then would be premature, full of speculations many of which would be refuted, and indeed were refuted, within the next decade or two. Had I written at that time the only real advantage over the present would have been that few biologists were studying lampbrush chromo­ somes, and the published literature was therefore scanty. I am glad that I insisted on delay, and am grateful for Springer Verlag's patient acceptance of my decision. The first chapter of this monograph describes the history of research on lampbrush chromosomes from their discovery towards the end of the 19th century until the early 1960s. By then several facts concerning their structure and chemistry had been firmly established, including the evidence that a lampbrush chromatid is unineme; it contains a single uninterrupted DNA duplex. This exposed a major problem, the C-value paradox; grades of complexity of organization in eukaryotes are unrelated to their genome sizes.