Laienkompetenz im psychosozialen Bereich: Beratung — Erziehung — Therapie

تاریخ علم و حرفه‌ها در رشته‌های روان‌درمانی و تربیت اجتماعی/کار اجتماعی برای مدت طولانی بر توسعه بیشتر دانش و مهارت‌های روشمند به عنوان پایه‌ای برای کار حرفه‌ای به روش تک بعدی تأکید داشته است. حتی زمانی که "رابطه شخصی" از قبل به عنوان یک عامل مهم در کار موفق شناخته می شد، همچنان بخشی از صلاحیت های حرفه ای محسوب می شد. بهبود در عمل به ویژه از تشدید آموزش و تجدید نظر در برنامه های درسی انتظار می رفت. نگاه کردن به کمک های موفق افراد غیرعادی جالب به نظر می رسید. دستاوردهای آنها، که اگر نگاه می‌کردیم آشکار می‌شدند، به دلیل دسته‌بندی‌های فکری از پیش تعیین‌شده، مورد توجه قرار نگرفتند. مطالعات تجربی در مورد این موضوع بارها و بارها منتشر شده است، اما تقریباً مورد توجه قرار نگرفته است. اگرچه این تک نگاری عمدتاً مبتنی بر مطالعات تجربی در مورد کار و نتایج کاری افراد آموزش ندیده در زمینه روانی-اجتماعی است، من فقط گهگاه نتایج تحقیقات تجربی خودم را ارائه می‌کنم، بلکه عمدتاً مجموعه‌ای از نشریات در این زمینه است که برخی از آنها قبلاً سال ها و دهه ها در دسترس است. اما به نظر من، آنها به درستی مورد توجه قرار نگرفتند و نظام‌مند نشدند و نتیجه‌گیری واضحی از نتایج حاصل نشد. این واقعیت مستلزم یادآوری بینش هایی است که علیرغم اهمیت قابل توجهی که باید در ارائه پیشنهادهای کمک داشته باشند، نادیده گرفته شده اند. بنابراین، این کتاب شامل مجموعه‌ای از مطالعات گمشده است که - اگر در زمینه مناسب قرار گیرند - باید سازمان عملی مراقبت‌های روانی اجتماعی و گفتمان نظری را احیا کند.

Die Wissenschafts- bzw. Professionsgeschichte in den Disziplinen Psycho­ therapie und Sozialpädagogik/Sozialarbeit betonte lange Zeit in eindimensio­ naler Weise die Fortentwicklung von methodischem Wissen und Können als Basis für eine professionelle Arbeit. Selbst als die "persönliche Beziehung" als wichtiger Faktor erfolgreichen Wirkens bereits bekannt war, wurde diese noch als Teil der fachlichen Qualifikation aufgefaßt. Die Verbesserung der Praxis wurde insbesondere von einer Intensivierung der Ausbildung und ei­ ner Revision der Curricula erwartet. Der Blick auf die erfolgreiche Hilfe von Laien schien uninteressant; de­ ren Leistungen, die unübersehbar gewesen wären, wenn man hingesehen hätte, wurden aufgrund vorgefaßter Denkkategorien nicht wahrgenommen. Empirische Untersuchungen zu diesem Thema wurden zwar punktuell immer wieder veröffentlicht, blieben aber nahezu unbeachtet. Obwohl die hier vorliegende Monographie überwiegend auf empirischen Untersuchungen zur Arbeit und den Arbeitsergebnissen von unausgebildeten Personen im psychosozialen Bereich basiert, stelle ich nur gelegentlich eige­ ne empirische Forschungsergebnisse dar. Es handelt sich vielmehr großen­ teils um die Zusammenstellung von Veröffentlichungen zu diesem Thema, die z.T. bereits Jahre und Jahrzehnte verfügbar sind. Sie wurden aber - wie ich meine - nicht gebührend aufgegriffen und systematisiert, naheliegende Konsequenzen wurden aus den Ergebnissen nicht gezogen. Diese Tatsache verlangt die Erinnerung an Erkenntnisse, die trotz ihrer beträchtlichen Bedeu­ tung, die sie für die Bereitstellung von Hilfsangeboten hätten haben müssen, unberücksichtigt blieben. Das Buch enthält daher eine Sammlung verlorengegangener Studien, die - wenn sie in den richtigen Zusammenhang gestellt werden - sowohl die praktische Organisation psychosozialer Hilfe wie den theoretischen Diskurs neu beleben müßten.