دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: قانون ویرایش: نویسندگان: Coordinadora Nacional de Derechos Humanos. (ed.), Wilfredo Ardito, Yván Montoya, Ingrid, Patricia Urteaga, Juan C Ruiz, Daniel Cerqueira, Katya Salazar, Julia Cabello, Maximiliano Mendieta. (auts.) سری: ناشر: Coordinadora Nacional de Derechos Humanos (CNDDHH) سال نشر: 2017 تعداد صفحات: 428 زبان: Spanish فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 25 مگابایت
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
کلمات کلیدی مربوط به کتاب قضاوت درباره پرونده باگوازو و مشارکت های آن در عدالت بین فرهنگی: پرو، قانون پرو، قانون پرو، قانون اساسی پرو، باگوا، باگوازو، پرونده باگوازو، آواجون، آگوارونا، وامپیس، هوامبیسا، تضادهای اجتماعی، تضادهای اجتماعی، عدالت بین فرهنگی، حقوق بین فرهنگی، بین فرهنگی
در صورت تبدیل فایل کتاب La sentencia del caso Baguazo y sus aportes a la justicia intercultural به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قضاوت درباره پرونده باگوازو و مشارکت های آن در عدالت بین فرهنگی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پرونده باگوا بدون شک یکی از دراماتیک ترین اپیزودهای تاریخ اخیر ماست. نهم از آوریل 2009 اعتصاب آمازون آغاز شد که بیش از 55 روز به طول انجامید و به عنوان تراز نهایی 33 نفر مرگ بین مردم بومی و اعضای پلیس ملی پرو (PNP). در طول روزها و ماه های بعد، ما پرویی ها سعی کردیم دلایل آن را برای یکدیگر توضیح دهیم این مرگ های ناگوار را به وجود آورد. کنگره جمهوری کمیسیونی را به ریاست جمهوری تشکیل داد گیدو لومباردی، نماینده کنگره، همان کسی که چهار نظر متفاوت صادر کرد. با این حال همه آنها در یک نکته توافق کردند: مردم بومی در مورد پروژه های استخراجی که در زمین ها و سرزمین های آنها اجرا می شد، مشورت نشد. دولت به ریاست آلن گارسیا نیز کمیسیونی را تشکیل داد که دو گزارش صادر کرد اکثریت و یکی در اقلیت همانطور که در کنگره، این گزارش ها بر این واقعیت توافق داشتند که با مردم بومی مشورت نشده است. از سوی دیگر، نهادهای ذی صلاح در زمینه حقوق بشر در مورد آنچه رخ داده است موضع گیری کردند: دفتر بازپرس گزارش خود را ارائه کرد که در آن گزارش مفصلی از وقایع رخ داده ارائه می دهد و بعداً گزارشی را به کمیسیون کنگره ارائه می کند که در آن گزارشی ارائه می کند. وقایع را بررسی کرد باگوا.2 فدراسیون بین المللی حقوق بشر (FIDH) یک کمیسیون ویژه متشکل از توسط آکادمیک مشهور، رودولفو استونهاگن و پدر. ماریکنول، السی مونگ. هر دو با دانش گسترده ای از قوانین بومی، اولین گزارشگر سازمان ملل در امور مردم بود مردمان بومی و مروج اعلامیه جهانی حقوق مردمان بومی. و دومی او یک متخصص با سطح دانش بالا در مورد Awajun-Wampis بود. عفو بین الملل نیز به نوبه خود گزارش بسیار مهمی در مورد وقایع و مسئولیت های نتیجه غم انگیز ارائه کرد. با این حال، این گزارش ها در مورد شناسایی مسئولیت ها اختلاف نظر داشتند. برخی به مردم بومی برای دفاع از حقوق خود اشاره کردند. دیگران به دولت و آن نمایندگان مختلف برای تشدید تقابل؛ دیگران به احزاب سیاسی مختلف، از جمله رویکردهای دیگر هر چند بالاخره این قوه قضائیه بود که باید مسئولیت ها را مشخص می کرد مجازات مرگ و مفقود شدن افراد در جریان رویدادها. در نتیجه این رویدادها، تا هفت پرونده کیفری ترویج شد به نام «Curva del diablo»، «La Estación 6»، دعوی قضایی علیه مردم بومی برای مرگ 23 افسر پلیس. روندی علیه گروهی از رانندگان تاکسی موتور سیکلت و دیگری علیه خردسالان به نتیجه رسید. دیگران دو شکایت در باگوا چیکا و باگوا گراند برای غیرنظامیان کشته شده، که شامل مقامات سیاسی آن زمان میشد (مرسدس کابانیلاس، یهوده سیمونز، ژنرالها: خوزه سانچز فارفان، لوئیس موگوروزا دلگادو، و خاویر اوریبه آلتامیرانو، از PNP). هر دو شکایت پیشروی نکرده اند و در یک مورد بایگانی شده است. موردی که در این نشریه مورد توجه ما قرار گرفت، مربوط به "منحنی شیطان" (exp.2009-0194- 010107JPO1)، که در آن 53 نفر محاکمه شدند، 16 نفر از مردم آواجون، 6 وامپیس، 1 کامپو پیلاوی4. از در مجموع 23 نفر بومی و 20 نفر از آنها به اصطلاح مستیزو بودند. در 14 می 2014، پس از تقریباً پنج سال ها پس از وقوع این رویدادها، روند جنایی آغاز شد، همان روندی که در 22 سپتامبر به پایان رسید 2016 با تبرئه همه متهمان. متهمان به ارتکاب حداقل 8 جنایت متهم شدند: قتل واجد شرایط، جراحت خسارت سنگین، خسارت شدید، شورش، شورش و مصادره شدید سلاح برای استفاده رسمی و غیره. برای این آخرین اتهام است که دادستانی برای 9 رهبر درخواست حبس ابد کرده است. محاکمه شفاهی در مقابل اتاق کیفری انحلال موقت باگوا به ریاست قاضی گونزالو زاباربورو ساودرا برگزار شد.
El caso de Bagua, sin duda es uno de los episodios más dramáticos de nuestra historia reciente. El 9 de abril del 2009 se inició una huelga amazónica que duro más de 55 días y tuvo como saldo final, 33 personas muertas, entre indígenas y miembros de la Policía Nacional de Perú (PNP). Durante los días y meses siguientes, los peruanos y peruanas tratábamos de explicarnos las razones que produjeron estas lamentables muertes. El Congreso de la República formó una Comisión presidida por el Congresista Guido Lombardi, la misma que emitió cuatro dictámenes diferenciados. Sin embargo todos coincidían en un punto: no se consultó a los pueblos indígenas sobre los proyectos extractivos que se implementaban en sus tierras y territorios1. El gobierno presidido por Alan García también formó una Comisión, la que emitió dos informes, uno en mayoría y otro en minoría. Del mismo modo que en el Congreso, estos informes coincidían en el hecho de no haberse consultado a los pueblos indígenas. Por otra parte, organismos competentes en materia de derechos humanos sentaron posición sobre lo ocurrido: la Defensoría del Pueblo presentó su Informe, donde da cuenta pormenorizada de los hechos ocurridos, y posteriormente, presenta un Informe a la Comisión del Congreso que investigaba los sucesos de Bagua.2 La Federación Internacional de Derechos Humanos (FIDH), envió una Comisión Especial, formada por el reconocido académico, Rodolfo Stavenhagen y la Hna. Maryknoll, Elsie Monge. Ambos con amplios conocimientos en derecho indígena, el primero fue relator de las Naciones Unidas NNUU sobre Pueblos Indígenas e impulsor de la Declaración Universal de los Derechos de los Pueblos Indígenas. Y la segunda era una especialista con un alto conocimiento sobre los Awajun-Wampis. A su vez, Amnistía Internacional entregó un informe muy importante sobre los sucesos y responsabilidades del trágico desenlace. Sin embargo estos informes discrepaban en el señalamiento de las responsabilidades. Unos señalaban a los indígenas por el hecho de defender sus derechos; otros al Estado y a sus diferentes representantes por exacerbar el enfrentamiento; otros a los diferentes partidos políticos, entre otros planteamientos. Aunque, sería el Poder Judicial quien finalmente debía definir las responsabilidades penales por las muertes y los desaparecidos producidos durante los acontecimientos. A partir de estos hechos se promovieron hasta siete procesos penales3, siendo los más conocidos, los llamados “Curva del diablo”, “La Estación 6”, procesos contra indígenas por la muerte de los 23 policías; un proceso seguido a un grupo de moto taxistas, otro contra menores de edad, ambos concluidos; otras dos denuncias en Bagua Chica y Bagua Grande por los civiles muertos, donde se comprendía a las autoridades políticas de entonces (Mercedes Cabanillas, Yehude Simons, Generales: José Sanchez Farfan, Luis Muguruza Delgado, y Javier Uribe Altamirano , de la PNP). Ambas denuncias no han avanzado y en un caso se encuentra archivada. El caso que nos ocupó, en la presente publicación es el de “La Curva del diablo” (exp.2009-0194- 010107JPO1), en el que se juzgaron a 53 personas, 16 del pueblo Awajún, 6 Wampis, 1 Kampu Pillawi4. Del total, 23 eran indígenas y 20 eran de los denominados mestizos. El 14 de mayo del 2014, luego de casi cinco años de ocurridos los sucesos se inició el proceso penal, el mismo que concluyó el 22 de setiembre del 2016 con la absolución de todos los procesados. A los procesados, se les imputaba la comisión de por lo menos 8 delitos: homicidio calificado, lesiones graves, daños agravados, rebelión, motín y arrebato de armas de uso oficial agravado, entre otros. Fue por esta última imputación que la Fiscalía solicitó la pena de cadena perpetua para nueve dirigentes. El juicio oral se llevó a cabo ante la Sala Penal Liquidadora Transitoria de Bagua, presidida por el Magistrado Gonzalo Zabarburú Saavedra.
1. PRESENTACIÓN 2. LAS MÚLTIPLES DIMENSIONES DE UNA SENTENCIA AVANZADA Dr. Wilfredo Ardito Vega: abogado y Doctor en Derecho por la PUCP, profesor universitario, especialista en problemática de pueblos indígenas, racismo y discriminación 3. PLURALISMO CULTURAL Y DERECHO PENAL: COMENTARIOS A PROPÓSITO DE LA SENTENCIA DE LA SALA PENAL DE APELACIONES TRANSITORIA Y LIQUIDADORA DE BAGUA (CASO CURVA DEL DIABLO) Dr. Yvan Montoya y Dra. Ingrid Diaz Castillo: Profesores del Departamento de Derecho de la PUCP e investigadores del Instituto de Democracia y Derechos Humanos de la misma Universidad. Ambos son Doctores en Derecho Penal por la Universidad de Salamanca (España) 4. LA SENTENCIA DE BAGUA Y LAS DENSIDADES DE LA JUSTICIA Dra. Patricia Urtega Crovetto: Profesora Asociada del Departamento Académico de Derecho de la Pontificia Universidad Católica del Perú 5. APORTES DE LA SENTENCIA DEL CASO “EL BAGUAZO”, AL RECONOCIMIENTO DEL DERECHO A LA PROTESTA Dr. Juan Carlos Ruiz Molleda: Abogado, Coordinador del Área de Litigio Constitucional del Instituto de Defensa Legal. 6. LA SENTENCIA SOBRE LOS HECHOS DE VIOLENCIA EN LA “CURVA DEL DIABLO”. COMENTARIOS A LA LUZ DE LOS ESTÁNDARES INTERNACIONALES DE DERECHOS HUMANOS Dr. Daniel Cerqueira: Es oficial de programa sénior en la Fundación para el Debido Proceso (DPLF por sus siglas en inglés). Dra. Katya Salazar: Directora Ejecutiva de la Fundación para el Debido Proceso 7. CASO “LA CURVA DEL DIABLO”. APUNTES SOBRE EL ALCANCE DE LA SENTENCIA EN SU COMPRENSIÓN INTERCULTURAL, POLÍTICA Y PENAL EN EL MARCO DEL CONTROL DE CONVENCIONALIDAD Y LOS DERECHOS HUMANOS Dra. Julia Cabello Alonso Dr.- Maximiliano Mendieta: Investigadores, Abogados y Defensores de Derechos Humanos en la institución “Tierraviva a los Pueblos Indígenas del Chaco”, Asunción, Paraguay LA SENTENCIA