دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Maurice Blanchot. Federica Sossi (editor) سری: La cultura 1425 ISBN (شابک) : 8842828394, 9788842828396 ناشر: Il Saggiatore سال نشر: 2021 تعداد صفحات: 0 زبان: Italian فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 180 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب La scrittura del disastro به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نگارش فاجعه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«خواندن، نوشتن، چگونگی زندگی در زیر نظر فاجعه: در معرض انفعال از روی اشتیاق. تعالی فراموشی. شما کسی نخواهید بود که صحبت کنید. بگذار فاجعه در تو حرف بزند، چه از طریق فراموشی و چه از طریق سکوت.» آخرین اثر نظری موریس بلانشو، «نوشتن فاجعه» پاسخگوی نیاز به تأمل در مضمون زبان شاعرانه و ادبی است که خود را به شدت به فضای ادبی تحمیل کرده بود، اما در اینجا فراتر از - «فراتر» - مشکل به آنچه را که فراتر از نیاز به رضایت، فراتر از توصیف یک کلیت است، بگویید. این تحقیقی است که این کلیت را می شکند که همه چیز و بالاتر از همه نوشتن را مختل می کند. این با وقفه، با تکه تکه شدن، با فاجعه ارتباط دارد. با فاجعه سپس خود نوشتن در هم میشکند، تسلیم نیازی میشود که رستگاری نمییابد – که در جستجوی آن نیست، بلکه امکان دیگری از خود مییابد. نوشتن به چیزی تبدیل میشود که به کمترینها، به فراموشی، به ناگفتهها، به هرگز آغاز نشده منجر میشود. بلانشو نویسندگان محبوب باستانی (اووید) و مدرن (کافکا، ملویل، هولدرلین) را بازیابی میکند و با اربابان اندیشهای چون هایدگر و لویناس مواجه میشود تا در عدم امکان کلمه ادبی، امکان سکوت بدون هدف را بررسی کند. . در پسزمینه، آشویتس، که «همه ویژگیهای یک تمدن» را آشکار و آشکار میکند و از ما میخواهد که به «مراقب بیوقفه غیبت بیاندازه» ادامه دهیم. موریس بلانشو با سبکی که با تطبیق با فاجعه، شکسته و بینظیر میشود، شما را به خواندن دعوت میکند و از او میخواهد تا مدیتیشنی را که در طول زندگیاش انجام داده (و هدایتش کرده است) را تجدید کند و به مدیتیشنی که در طول زندگیاش انجام داده است (و او را هدایت کرده است) دعوت میکند. زیرا «یک سؤال وجود دارد، اما شکی نیست. سوال وجود دارد، اما تمایلی برای پاسخ وجود ندارد. سؤالی وجود دارد، و چیزی نمی توان گفت، اما فقط باید گفت.
«Leggere, scrivere, come si vive sotto la sorveglianza del disastro: esposti alla passività fuori passione. L'esaltazione dell'oblio. Non sarai tu a parlare; lascia parlare in te il disastro, non importa se attraverso l'oblio o il silenzio.» Ultima fra le opere teoriche di Maurice Blanchot, La scrittura del disastro risponde alla necessità di riflettere sul tema del linguaggio poetico e letterario che si era imposta imperiosa con Lo spazio letterario, ma che qui va oltre – «al di là» – il problema di dire ciò che è, al di là del bisogno di appagamento, al di là della descrizione di una totalità. È una ricerca che rompe questa totalità, che turba ogni cosa, e prima di tutto la scrittura. Ha a che vedere con l'interruzione, con la frammentazione, con la catastrofe. Con il disastro. La scrittura stessa allora si frantuma, soccombe a un'esigenza che non trova – che non cerca – la redenzione, ma un'altra possibilità di se stessa. La scrittura diventa qualcosa che porta al meno, all'oblio, al non detto, al mai cominciato. Blanchot recupera gli scrittori amati, antichi (Ovidio) e moderni (Kafka, Melville, Hölderlin), e si confronta con maestri del pensiero come Heidegger e Levinas, per scavare nella non possibilità della parola letteraria, nella possibilità del silenzio senza scopo. Sullo sfondo, Auschwitz, che rivela e mette a nudo «tutte le caratteristiche di una civiltà» e che impone di continuare a «vegliare, senza posa, sull'assenza smisurata». Con uno stile che, adattandosi al disastro, si fa fratto e ossimorico, Maurice Blanchot invita alla lettura chiedendole di rinnovarsi e continua la meditazione che ha praticato (e che lo ha guidato) per tutta la vita, scardinando quanto è venuto prima. Perché «c'è domanda, eppure nessun dubbio; c'è domanda, ma nessun desiderio di risposta; c'è domanda, e nulla che possa essere detto, ma solo da dire».