La repubblica dei brocchi: Il declino della classe dirigente italiana

«پژمردگی نخبگان ما کلی است. هیچ چیز و هیچ کس از روند کند تجزیه جان سالم به در نبرده است. نه سیاست نه بوروکراسی های عمومی بزرگ. اما نه حتی قضات، مدیران دولتی و خصوصی، اساتید. از اتحادیه، امور مالی و متخصصان همه سطوح دریغ نکرده است. او همچنین نمی توانست از مطبوعات و اطلاعات دریغ کند.» سرجیو ریزو، یکی از نویسندگان La casta، کتابی که به ایتالیایی‌ها اسم مناسب برای اعتراض به طبقه سیاسی ناشایست داد، صبر خود را از دست داده - اما نه حس مضحک خود را - و در این کتاب او اقدام اتهامی خود را آغاز می‌کند. علیه کل طبقه حاکم ایتالیا: \"ما کشوری بودیم که تشنه رشد بودیم: اکنون ما جمهوری بروکی هستیم.\" زیرا فراتر از مسئله اخلاقی، فراتر از جنایات و کلاهبرداری، فراتر از منافع خصوصی که اعمال عمومی را انجام می دهند، سؤال اساسی این است که طبقه حاکم ما به سادگی در سطح سایر کشورهای توسعه یافته نیست. کلاهبرداران نمی خواهند کشور را بهبود بخشند، اصلاح کنند، پیشرفت کنند: آنها می خواهند همه چیز برای همیشه همانطور که هست بماند، تا از درآمد موقعیتی خود لذت ببرند. کلاهبرداران به آنچه دیگران انجام می دهند، راه حل های جدید برای مشکلات قدیمی علاقه ای ندارند: برای آنها مشکلات ابدی و غیرقابل حل هستند. بروکی ها به شایسته سالاری اعتقادی ندارند (اگر نه در کلمات) و فرزندان زیادی دارند که اغلب از کلم بروکلی های بدتر تشکیل شده است. سرجیو ریزو با شدت و طعنه، گالری وحشتی را ترسیم می کند که کسانی که مانند او سعی می کنند واقعیت ایتالیایی را بازگو کنند، دلایل چنین سقوط عمودی در ارزش های طبقه حاکم ما، از رای دهندگان گرفته تا دزدان را زیر سوال می برند. شوراهای منطقه با یک نتیجه‌گیری: اگر بخواهید می‌توانید با بازگرداندن مرزها و درخواست احترام به آنها، تغییر دهید.

“Il deperimento delle nostre élite è generale. Niente e nessuno si è salvato dal lento processo di decomposizione. Non la politica. Né le grandi burocrazie pubbliche. Ma neppure magistrati, manager pubblici e privati, professori. Non ha risparmiato il sindacato, la finanza, i professionisti di ogni ordine e grado. Né poteva risparmiare la stampa e l’informazione.” Sergio Rizzo, uno degli autori de La casta, il libro che ha dato agli italiani il sostantivo giusto per protestare contro una classe politica indecente, ha perso la pazienza – ma non il senso del ridicolo – e in questo libro lancia il suo atto d’accusa contro tutta la classe dirigente italiana: “eravamo un Paese che aveva fame di crescere: adesso siamo la Repubblica dei brocchi.” Perché al di là della questione morale, al di là dei reati e del dolo, al di là degli interessi privati che si fanno atti pubblici, la questione cruciale è che la nostra classe dirigente semplicemente non è a livello di quella degli altri paesi sviluppati. I brocchi non vogliono migliorare, riformare, far avanzare il paese: vogliono che tutto resti com’è per sempre, per godersi le proprie rendite di posizione. Ai brocchi non interessa quello che fanno gli altri, le soluzioni nuove ai problemi vecchi: per loro i problemi sono eterni e irrisolvibili. I brocchi non credono nella meritocrazia (se non a parole) e hanno una nutrita discendenza da piazzare, spesso composta di brocchi ancora peggiori. Sergio Rizzo disegna con severità e sarcasmo la galleria degli orrori che si trova di fronte chi, come lui, cerca di raccontare la realtà italiana, interrogandosi sulle ragioni di una caduta così verticale dei valori della nostra classe dirigente, dai costituenti ai ladri dei consigli regionali. Con una conclusione: cambiare si può, se si vuole, rimettendo dei paletti ed esigendo che vengano rispettati.