دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Julia Kristeva
سری:
ISBN (شابک) : 9782021232400, 2021232409
ناشر: Le Seuil
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 645
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب La Révolution du langage poétique. L'avant-garde à la fin du XIXe siècle: Lautréamont et Mallarmé به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب انقلاب زبان شعر. آوانگارد در پایان قرن 19: Lautréamont و Mallarmé نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
امتناع از کد اجتماعی حک شده در ساختار زبان. بر جوهر دیوانهای که آزادی آن را میطلبد گرفته شده است: زبان شاعرانه جایی است که لذت تنها از رمز عبور میکند تا آن را دگرگون کند. بنابراین، در ساختارهای زبانی و ساختار سوژه سخنگو، منفی بودن، گسست را وارد می کند. ما باید چنین "زبان" را به عنوان تمرین بخوانیم: با و از طریق سیستم زبان، به سمت خطرات موضوع و مخاطراتی که به کل اجتماعی وارد می کند. برهم خوردن انگیزه همیشه نشانه شناختی: لحظه منفی گرایی، ترکیدن ساختار دلالت در ریتم، آزمایش سوژه. آرایش جدید نشانه شناسی در نظم نمادین: زمان حد، بیان، دلالت. این دو حرکت که در دیالکتیک خود از هم جدا نیستند، زبان شاعرانه را به تمرینی تبدیل میکنند که ما را به بازاندیشی در منطق همه تمرینات سوق میدهد. Lautréamont و Mallarmé نامهایی هستند که در پایان قرن نوزدهم به این تجربه داده شد که آوایی، واژگان، نحو، روابط منطقی، همزمان با «خود استعلایی» را مختل کرد. در بحران دولت بورژوایی، حقوق پدری، مذهب، یک سوژه و گفتمان آن که دو هزار سال است حفظ شده، فرو میریزد. آوانگارد قرن بیستم از این انقلاب شروع به کار کرده و باعث تعمیق آن شده است.
Refus du code social inscrit dès la structure de la langue ; prise sur la substance folle qui en réclame la liberté : le langage poétique est ce lieu où la jouissance ne passe par le code que pour le transformer. Il introduit donc, dans les structures linguistiques et la constitution du sujet parlant, la négativité, la rupture. Il faut lire un tel "langage" comme pratique : avec et à travers le système de la langue, vers les risques du sujet et l'enjeu qu'il introduit dans l'ensemble social. Irruption de la pulsion toujours sémiotique : moment de la négativité, éclatement de la structure signifiante dans le rythme, mise en procès du sujet. Nouvelle disposition du sémiotique dans l'ordre symbolique : temps de la limite, de l'énonciation, de la signification. Inséparables dans leur dialectique, ces deux mouvements font du langage poétique une pratique qui nous entraîne à repenser la logique de toute pratique. Lautréamont et Mallarmé sont les noms que porte, à la fin du XIXe siècle, cette expérience bouleversant la phonétique, le lexique, la syntaxe, les relations logiques, en même temps que l'"ego transcendantal". Dans la crise de l'Etat bourgeois, du droit paternel, de la religion, un sujet et son discours, qui se maintenaient depuis deux mille ans, s'effondrent. L'avant-garde du XXe siècle opère, en l'approfondissant, depuis cette révolution.