La deshumanización del arte y otros ensayos de estética

بی‌انسانی‌سازی هنرامروزه متنی کلاسیک و یکی از واضح‌ترین متن‌ها در تاریخ تفکر زیبایی‌شناسی اسپانیایی است. متن اورتگا و گاست که مستقیماً با پویایی جنبش‌های نوسازی هنر در اسپانیا در دهه 1920 به وجود آمد، چشم‌اندازهای وسیع‌تری ارائه می‌دهد و با تجدید زیبایی‌شناسی و تاریخ هنر مرتبط است که سنت نظری و تاریخ‌نگاری آلمان را در پایان قرن بیستم آغاز کرده بود. قرن نوزدهم.

قبل از این نسخه، والریانو بوزال مقدمه ای را ارائه کرده است که بدون فراموش کردن اتهام جدلی نوشته های اورتگا، و قرار دادن این اثر در ارتباط با سایر متون. توسط فیلسوف اختصاص یافته به هنر و زیبایی شناسی، معنای آن تأمل رادیکال و بنیادی را که اورتگا در مورد خاستگاه هنر و ماهیت تصویر آن می کند، برای ما آشکار کرد. انسان زدایی هنر یازده نوشته در مورد زیبایی شناسی را همراهی می کند: «مایر-گراف»، «نمایشگاه زولوآگا؟»، «هنر این جهان و دیگری»، «La Gioconda< /i> «مقاله زیبایی شناسی به مثابه پیش درآمد»، «اراده باروک»، «گفتگو درباره هنر جدید»، «درباره دیدگاه در هنر»، «[درباره نقد هنر]»، «هنر در زمان حال و در گذشته» و «[حقیقت ساده نیست]». این متون به درک بهتر اندیشه اورتگا و بحث هنری و زیبایی‌شناختی در اسپانیا کمک می‌کند.

La deshumanización del arteconstituye hoy un texto clásico y uno de los más lúcidos en la historia del pensamiento estético español. Ligado directamente a la dinámica de los movimientos renovadores del arte que surgieron en la España de los años veinte, el texto de Ortega y Gasset ofrece unas perspectivas más amplias, y entronca con la renovación de la estética y la historia del arte que había iniciado la tradición teórica e historiográfica alemana a finales del siglo XIX.

Esta edición va precedida de la introducción de Valeriano Bozal que, sin olvidar la carga polémica de los escritos orteguianos, y poniendo esta obra en relación con los restantes textos del filósofo dedicados al arte y a la estética, nos descubrió el significado de esa reflexión radical y fundamental que Ortega hace sobre los orígenes del arte, sobre la naturaleza de su imagen. AcompañanLa deshumanización del arteonce escritos acerca de la estética: «Meier-Graefe», «¿Una Exposición Zuloaga?», «Arte de este mundo y del otro», «La Gioconda» «Ensayo de estética a manera de prólogo», «La voluntad del Barroco», «Diálogo sobre el arte nuevo», «Sobre el punto de vista en las artes», «[Sobre la crítica de arte]», «El arte en presente y en pretérito» y «[La verdad no es sencilla]». Estos textos permiten una mejor comprensión del pensamiento de Ortega y del debate artístico y estético en España.