دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Tito Boeri
سری:
ISBN (شابک) : 8858600258, 9788858600252
ناشر: Rizzoli
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 116
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 43 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب La crisi non è uguale per tutti به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب این بحران برای همه یکسان نیست نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چرا ایتالیا زودتر از سایر کشورها وارد رکود شد؟ و چرا با وجود ورشکستگی بانکهای بزرگ و انفجار حباب املاک، بحران را بدتر از سایر کشورها تجربه میکند؟ چه چیزی در انتظار ماست که جهان بالاخره دوباره راه اندازی شود؟ آیا ما می توانیم نه تنها از رکود، بلکه از رکودی که بیش از پانزده سال در آن دست و پنجه نرم می کنیم بیرون بیاییم؟ اینها سوالاتی است که امروز هیچ کس در ایتالیا درباره آنها صحبت نمی کند. به نظر می رسد سیاست اقتصادی از دستور کار ملی ناپدید شده است. حتی در پاییز، همان لحظه معمول رویارویی بر سر بودجه، که در آن یک دولت باید ابتکاراتی را که در نظر دارد توضیح دهد و یک اپوزیسیون انتقادات خود را بیان کند، دوباره ظاهر نمی شود. هیچ کدام از اینها: فقط پوچی. با اطلاعاتی که به طور فزاینده ای تمایلی به پرداختن به مسائل خاردار رابطه بین سیاست اقتصادی و سیستم بانکی ندارد، تقویت می شود. در این کتاب، تیتو بوئری کارهای کمی انجام شده و مقدار عظیمی از کارهای انجام نشده برای مقابله با بحران ایتالیا را مرور می کند. موضوعات مختلف مانند گسترش مالیاتهای جدید (از مالیات رابین تا مالیات پادانیا)، فدرالیسم ضعیف و بینتیجه، فرصتهای از دست رفته در اصلاحات مدارس و دانشگاهها و تناقضات ذاتی در تنها اصلاحاتی که تاکنون توسط این دولت آغاز شده است را بررسی کنید. اداره دولتی اپیزودهای متعددی به یاد میآیند، از ماجرای باورنکردنی مخابرات گرفته تا عبارت ابدی آلیتالیا، عبور از پیچ و خم کالچوپولی، که همگی نمادی از شیوهای است که طبقه حاکم ایتالیا در آن عمل میکند. اما در متن بوئری تنها نکوهش وجود ندارد، بلکه پیشنهادهای ملموسی نیز وجود دارد که بیش از هر چیز مربوط به اقداماتی است که باید انجام شود تا این بحران مانند رکودهای قبلی منجر به افزایش شدید نابرابری و فقر نشود.
Perché l'Italia è entrata prima degli altri Paesi nella recessione? E perché, nonostante non abbia subito il fallimento di grandi banche e l'esplosione della bolla immobiliare, sta vivendo la crisi peggio di altri Stati? Cosa ci attende quando finalmente il mondo ripartirà? Sapremo uscire non solo dalla recessione, ma anche dalla stagnazione in cui ci dibattiamo da oltre quindici anni? Sono interrogativi di cui oggi nessuno discute in Italia. La politica economica sembra scomparsa dall'agenda nazionale. Non riappare neanche in autunno, consueto momento di confronto sulla Finanziaria, in cui un governo dovrebbe spiegare le iniziative che intende prendere e un'opposizione formulare le proprie critiche. Niente di tutto ciò: solo il vuoto. Amplificato da un'informazione sempre più reticente ad affrontare i nodi spinosi dei rapporti fra politica economica e sistema bancario. In questo libro Tito Boeri passa in rassegna quel poco che è stato fatto e l'enorme mole di ciò che non è stato fatto per fronteggiare la crisi in Italia. Esplora temi diversi come la proliferazione di nuove tasse (dalla Robin tax alla Padania tax), il federalismo zoppo e inconcludente, le occasioni mancate nel riformare scuola e università e le contraddizioni insite nell'unica riforma varata sin qui da questo governo — quella della pubblica amministrazione. Numerosi sono gli episodi rievocati, dall'incredibile vicenda Telecom all'eterno tormentone Alitalia, passando per i meandri di Calciopoli, tutti emblematici del modo in cui opera la classe dirigente italiana. Ma nel testo di Boeri non c'è solo denuncia: ci sono anche proposte concrete, che riguardano soprattutto le azioni da intraprendere per evitare che questa crisi comporti, come precedenti recessioni, un forte incremento delle disuguaglianze e della povertà.