دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Maurice Blanchot
سری:
ISBN (شابک) : 9788495897633
ناشر: Arena
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 327
زبان: Spanish
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 164 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب La conversación infinita به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گفتگوی بی نهایت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کار موریس بلانشو (Eze, Alpes-Maritimes, 1907) یک پرسش اساسی در مورد معنای نوشتار است، یک تحقیق مستمر و خود انعکاسی از ادبیات در مورد محدودیتهای خودش و پایههای اهمیت آن. از طریق بیانی عمیقاً شفاف و دقیق، در سرگیجه مهلک وسعت عظیم اثری که مراقبه آن از چارچوب نقد ادبی فراتر می رود تا به سخت ترین قلمروی که در آن اندیشه معاصر مورد بحث و آزمایش قرار می گیرد، دست یابد تا به بررسی ماهیت نوشتار بپردازد. بلانشو به این مسئله اشاره می کند که جوهره ماهیت زبان چیست و به این معنا، احتمالاتی که واژه ادبی از طریق روابط پیچیده ای که بین گفتار و حقیقت برقرار می شود، می گشاید. Instan of My death و La locura de la luz دو تا از بهترین متون خودارجاعی هستند که توسط ادبیات قرن بیستم تولید شده اند. بر اساس ایده فراخوانی ساخته شده است، در آنها ماشه حافظه یک رویداد ثابت در حافظه است. در هر دو، ما متوجه دستیابی به شفافیت لحظه، در رویارویی با دیگری هستیم که اقتدار خود را در زمان ها و موقعیت های خاص اعمال می کند. ارتش، نیروهای اشغالگر، در جنگ. پزشکان در این بیماری زندگی و مرگ در این نوشتهها به مثابه آینهای از همان واقعیتی ظاهر میشوند که شاید فقط کلمه از آن عبور میکند. روایت، در هر دو، به مثابه دشواری افراطی نور افشانی، از طریق زبان، بر اساس اصول دیده شدن داستان در نظر گرفته شده است. چگونه ببینیم چه چیزی ما را کور می کند؟ چگونه آن را بگویم؟ چگونه می توان از لحظه و مکانی که هر کلمه از آن کشتی غرق می شود صحبت کرد؟
La obra de Maurice Blanchot (Eze, Alpes Marítimos, 1907) constituye un cuestionamiento radical del sentido de la escritura, una indagación continua, autorreflexiva, de la literatura sobre sus propios límites y los fundamentos de su significación. A través de una expresión profundamente lúcida y exacta, en el vértigo fatal de la enorme magnitud de una obra cuya meditación sobrepasa el marco de la crítica literaria para acceder al territorio más exigente en que el pensamiento contemporáneo se debate y se prueba, indagar en la esencia de la escritura significa para Blanchot implicar el problema de lo que sea la esencia del propio ser de la lengua y, en este sentido, las posibilidades que abre la palabra literaria a través de las complejas relaciones que se establecen entre el decir y la verdad. El instante de mi muerte y La locura de la luz son dos de los mejores textos autorreferenciales producidos por la literatura del siglo XX. Construidos en torno a la idea de evocación, en ellos el desencadenante es el recuerdo de un acontecimiento fijado en la memoria. En ambos advertimos el logro de la lucidez del instante, en confrontación con un otro que ejerce su autoridad en tiempos y situaciones especiales. El militar, las fuerzas de ocupación, en la guerra. Los médicos, en la enfermedad. Vida y muerte aparecen en estos escritos como espejos de una misma realidad que acaso tan sólo la palabra transite. La narración, en ambos, se concibe como la extrema dificultad de arrojar luz, a través del lenguaje, sobre los principios mismos de la visibilidad, del relato. ¿Cómo ver lo que nos ciega? ¿Cómo contarlo? ¿Cómo hablar del instante y del lugar a partir del cual toda palabra naufraga?