دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب La cause du peuple
دانلود کتاب علت مردم
مشخصات کتاب
La cause du peuple
ویرایش:
نویسندگان: Patrick Buisson
سری:
ISBN (شابک) : 9782262069650
ناشر: Perrin
سال نشر: 2016
تعداد صفحات:
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 619 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 28,000
در صورت تبدیل فایل کتاب La cause du peuple به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب علت مردم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب علت مردم
لئون بلوی در گرگ و میش زندگی خود در بوق و کرنا گفت: "با تاجی از جنس تاج وارد بهشت خواهم شد." اگرچه به سهم خودم نمی دانم مقصد نهایی، بهشت یا جهنم چیست، حداقل می دانم که برای سفر عالی، تجهیزات را از قبل دارم. آیا باید به متفکران با انگیزه های متفاوت که به زیبایی اطرافم را احاطه کرده اند سلام کنم که نمی دانم از کجا شروع کنم. در چنین ساعاتی خیلی چیزها یاد می‌گیریم که چه منبع آزاردهنده‌ای می‌توانستیم برای انبوهی باشیم که با همفکری متقابل، شما را مطرود و بد معاصر می‌سازند. قدرتی که نصیب تو می شود و آنچه به تو قرض داده می شود سهم خود را از درباریان و مکلفان و انگل ها به دوش می کشد. از یکدیگر، من فراهم و خوب بود. وقتی باد شروع به چرخیدن کرد، باید یاد می گرفتم که با بداهه بزدلی آنها و پیچ و خم های نازک کاری آنها زندگی کنم. من معتقد بودم، درست است، که موقعیتی که به من اختصاص داده شده است، بیش از آن که امتیازاتی به من بدهد، وظایف بیشتری برای من ایجاد می کند. بنابراین، حتی وقتی پرده افتاد، این رضایت را نداشتم که بتوانم مانند ژول رنار در شرایط دیگر فریاد بزنم: "من هیچ دشمنی ندارم، به کسی خدمتی نکرده ام!" » دشمنان من، حداقل وفادارترین آنها، کسانی که از من فقط انتظار بدترین ها را داشتند، مجبور نبودند تا شکست نیکلا سارکوزی منتظر بمانند تا بر من چیره شود. آنها به روشی متوسل شدند که برای تفتیش عقاید از همه اقشار و همه زمان‌ها مشترک بود، که عبارت است از ضرب شرارت در حماقت. Ad libitum و ad nauseam. توکویل با پیش‌بینی این که شعار استبدادهای قدیمی در عصر آزادی‌خواهی‌های ظاهری کم نخواهد بود، خلاصه کرد: «من زندگی را به شما واگذار می‌کنم، اما آن را بدتر از مرگ به شما واگذار می‌کنم». باید گفت از همان ابتدا کار را برایشان آسان کردم. پاسپورت وجودی من از همان ابتدا مملو از مهرهای مشکوک بود که در هیچ یک از مقوله های جدید انتخابات قرار نمی گرفت و به همین دلیل خواستار عدم لطف، بلکه طرد شدگی بود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
« J’entrerai dans le Paradis avec une couronne d’étrons », claironnait Léon Bloy au crépuscule de sa vie. Bien que j’ignore pour ma part quelle sera, du ciel ou de l’enfer, la destination finale, je sais au moins que, pour le grand voyage, j’ai déjà l’équipement. Me faudrait-il saluer les sycophantes aux motivations disparates, qui m’en ont gracieusement ceint, que je ne saurais par qui commencer. Tant l’on apprend, en de telles heures, quelle source de contrariété on a pu être pour une multitude qui, communiant dans une unanimité tabassante, fait de vous un proscrit et un mécontemporain. Le pouvoir qui vous échoit et celui qu’on vous prête charrient leur lot de courtisans, d’obligés et de parasites. Des uns et des autres, je fus pourvu et bien. Quand le vent se mit à tourner, il me fallut apprendre à vivre avec l’impromptu de leur lâcheté et les voltes de leur palinodie. J’avais cru, il est vrai, que la position qui m’était dévolue me créait plus de devoirs qu’elle ne me conférait de privilèges. Aussi n’eus-je même pas, au tomber du rideau, la satisfaction de pouvoir m’exclamer, comme Jules Renard en d’autres circonstances : « Je n’ai pas d’ennemis, je n’ai rendu service à personne ! » Mes ennemis, à tout le moins les plus fidèles d’entre eux, ceux qui n’attendaient de moi que le pire, n’avaient pas eu à patienter jusqu’à la défaite de Nicolas Sarkozy pour m’accabler. Ils recoururent à la méthode commune aux inquisiteurs de tous bords et de tous temps, qui consiste à multiplier la méchanceté par la bêtise. Ad libitum et ad nauseam. « Je vous laisse la vie, mais je vous la laisse pire que la mort », résumait Tocqueville, prédisant que le mot d’ordre des anciennes tyrannies ne ferait pas défaut à l’ère des apparentes libéralités. Il faut dire que je leur avais d’emblée facilité la tâche. Mon passeport pour l’existence était, dès l’origine, surchargé de timbres suspects qui n’entraient dans aucune des nouvelles catégories d’élection et n’appelaient à ce titre aucune grâce, mais bien plutôt l’ostracisme.
