L.H. Nicolay (1737–1820) and his Contemporaries: Diderot, Rousseau, Voltaire, Gluck, Metastasio, Galiani, D’Escherny, Gessner, Bodmer, Lavater, Wieland, Frederick II, Falconet, W. Robertson, Paul I, Cagliostro, Gellert, Winckelmann, Poinsinet, Lloyd, Sanchez, Masson, and others

لودویگ هاینریش فون نیکولای (1737-1820) در زمان ما تقریبا ناشناخته است. با این حال در پایان قرن هجدهم او به عنوان شاعر آلمانی با گرایش نئوکلاسیک فرانسوی از شهرت قابل توجهی برخوردار بود. او به عنوان معلم امپراتور روسیه پل اول، به عنوان مشاور دولتی روسیه و به عنوان رئیس آکادمی علوم امپراتوری روسیه مورد احترام بود. علاوه بر این، او دوست برجسته‌ترین ذهن‌های قرن هجدهم بود که آثار خود را در اندیشه مدرن به جا گذاشتند. به عنوان چنین مردی، نیکولای را می توان از چندین دیدگاه، به عنوان یک نویسنده، به عنوان یک معلم و به عنوان یک روشنفکر مورد مطالعه قرار داد. اولین مشغله من با نیکولای ماهیت ادبی بود- که منجر به ارائه پایان نامه دکتری به دانشگاه میشیگان در آن آربور (1960)، تحت عنوان "لودویگ هاینریش فون نیکولای (1737-1820) به عنوان یکی از شارحان نئو- شد. وجود آرشیو نیکولای، که اکنون در اختیار کنتس فون در پالن در هلسینکی است، در آن زمان برای من ناشناخته بود. بعداً که به آن دسترسی پیدا کردم، تعداد زیادی اسناد منتشر نشده و گنجینه ای از مکاتبات با روشنفکران برجسته قرن هجدهم و آغاز قرن نوزدهم کشف کردم. بیشتر این مطالب قرار بود در ارتباط با کنت فقید N. von der Pahlen منتشر شود که به طور غیر منتظره و متأسفانه در سال 1963 درگذشت.

Ludwig Heinrich von Nicolay (1737-1820) is virtually unknown in our time. Yet at the close of the eighteenth century he enjoyed a considerable reputation as a German poet of the French neo-classical orientation. He was esteemed as tutor to the Russian Emperor Paul I, as Russian State Counciller, and as President of the Russian Imperial Academy of Sciences. Moreover he was a friend of the most prominent eighteenth century minds that left their imprints on modern thought. As such a man, Nicolay may be studied from several points of view, as a writer, as an educator and as an intellectual. My first preoccupation with Nicolay was of a literary natur- which resulted in a doctoral dissertation presented to the University of Michigan at Ann Arbor (1960), under the title "Ludwig Heinrich von Nicolay (1737-1820) as an exponent of neo-classicism. " The existence of the Nicolay archives, now in the possession of the Countess von der Pahlen in Helsinki, was not known to me at the time. Having later gained access to the same, I discovered a vast amount of un pub­ lished documents and a treasury of correspondence with the leading intellectuals of the eighteenth and the beginning of the nineteenth centuries. Much of this material was to be published in conjunction with the late Count N. von der Pahlen, who unexpectedly and unfortu­ nately died in 1963.