دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Dominique Berthet
سری:
ISBN (شابک) : 2296115306, 9782296115309
ناشر:
سال نشر:
تعداد صفحات: 253
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب L'utopie : Art, littérature et société به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اتوپیا: هنر، ادبیات و جامعه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در آغاز قرن بیست و یکم، اصطلاح اتوپیا برای بسیاری بیانگر دیدگاهی غیرواقعی از ذهن است، در صورتی که علامت غیرقابل تحمل و غیرقابل قبول نباشد. تعداد معینی از آرمانشهرهای تحقق یافته شکست خورده بودند. چنین مشاهداتی است که در قرن اخیر انجام شده است. اما آیا آرمانشهرها مردهاند، همانطور که در اعلام آن عجله شده است؟ این امر به معنای نادیده گرفتن امر بدیهی است: انسان نمی تواند بدون مدینه فاضله زندگی کند. نمی تواند به آنچه بر او تحمیل می شود راضی باشد، مخصوصاً وقتی آنچه بر او تحمیل می شود، نیازهای او را برآورده نمی کند، نیازهای او را برآورده نمی کند. انسان در واقعیت همیشه در جستجوی مدینه فاضله است. دلیل آن این است که اتوپیا از واقعیت و تجربه زیسته جدایی ناپذیر است. این برخلاف تصور عمومی، غیرواقعی یا رویا نیست، بلکه امیدی است که به زندگی چسبیده است، بارقهای در تاریکی زندگی روزمره، تمایلی که خود را به سیاست تلقین میکند... رابطهای است که هنر با اتوپیا حفظ میکند؟ همانطور که چندین متن در این جلد نشان می دهد، هنر نه تنها با این مفهوم بیگانه نیست، بلکه تا آنجا که اغلب بیانگر آن است، از آن جدا نیست. از بسیاری جهات و در بسیاری موارد، آرمان شهر در هنر تجسم یافته است.
En ce début de XXIe siècle, le terme utopie est pour beaucoup l'expression d'une vue de l'esprit irréaliste quand il ne porte pas la marque de l'insupportable et de l'inacceptable. Un certain nombre d'utopies réalisées furent des échecs. Tel est le constat porté sur le siècle qui vient de s'écouler. Mais les utopies sont-elles mortes, comme on s'est empressé de le déclarer ? Ce serait faire abstraction de l'évidence : l'homme ne peut vivre sans utopie. Il ne peut se satisfaire de ce qu'on lui impose, surtout lorsque ce qui s'impose à lui ne répond pas à ses nécessités, ne satisfait pas ses besoins. L'homme en réalité est toujours en quête d'utopie. La raison en est que l'utopie est inséparable du réel et du vécu. Elle n'est pas, contrairement à l'idée reçue, l'irréel ou le rêve, mais un espoir chevillé à la vie, une lueur dans la pénombre du quotidien, le désir qui s'insinue dans le politique... Quelles sont les relations que l'art entretient avec l'utopie ? Comme plusieurs textes de ce volume le montrent, l'art non seulement n'est pas étranger à cette notion, mais il en est inséparable au point d'en être souvent l'expression. A bien des égards et dans bien des cas, l'utopie semble s'incarner dans l'art.