دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Daniil I. Charms, Simone Rizzo (editor) سری: Le silerchie ISBN (شابک) : 8842820520, 9788842820529 ناشر: Il Saggiatore سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 0 زبان: Italian فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 209 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب L'uomo che sapeva fare miracoli به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مردی که می توانست معجزه کند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«مردی مو قرمز بود که نه چشم داشت و نه گوش، او حتی مو نداشت، برای همین گفتند موهای قرمز دارد، او نمی توانست صحبت کند، چون دهان نداشت. حتي بيني نداشت، حتي دست و پا نداشت، حتي شكم نداشت، كمر، ستون فقرات، اندروني نداشت. او چیزی نداشت! پس نمیدانی در مورد چه کسی صحبت میکنی. بهتر است دیگر در مورد آن صحبت نکنی.» مانند آنچه توسط بسیاری از نویسندگان آوانگارد اروپایی برانگیخته شده است، جهان دانیل چارمز نیز از انفجار مداوم معانی فوران می کند، جهانی است که در آن کلمه عمیق ترین جوهر خود را دوباره تصاحب می کند و قادر به ساختن شعری از واقعیت می شود. ادبیات چارمز نه تنها از پوچ بودن انسان، از آگاهی او از نیستی آگاه است، بلکه نوشته ای است که در اشیاء متعارف، در حرکات ساده و تکراری، و در رویدادهای معمولی بی نقص تجسم یافته است. پاروکسیسمهای زندگی روزمره که هجوم را نوازش میدهند، در «مردی که میدانست چگونه معجزه کند» رژه میروند، و دهانههای عمیقتری را در درک ما از جهان حفر میکنند، زیرا عقلگرایی را از طریق خنده به سخره میگیرند، خندهای که آنقدر رهایی بخش است که باعث میشود احساس کنیم. کمی برهنه تر
"C'era un uomo con i capelli rossi, che non aveva né occhi né orecchie. Non aveva neppure i capelli, per cui dicevano che aveva i capelli rossi tanto per dire. Non poteva parlare, perché non aveva la bocca. Non aveva neanche il naso. Non aveva addirittura né braccia né gambe. Non aveva neanche la pancia, non aveva la schiena, non aveva la spina dorsale, non aveva le interiora. Non aveva niente! Per cui non si capisce di chi si stia parlando. Meglio allora non parlarne più". Come quello evocato da molti autori dell'avanguardia europea, anche l'universo di Daniil Charms erompe da un'esplosione continua dei significati, è un universo in cui la parola si riappropria della sua essenza più profonda e diventa capace di costruire una poesia della realtà. Quella di Charms non è solo letteratura consapevole dell'assurdità dell'essere umano, della sua presa di coscienza del nulla, ma è anche una scrittura incarnata in oggetti convenzionali, in gesti semplici e ripetitivi, in eventi immancabilmente ordinari. Parodie della quotidianità che carezzano il parossismo, sfilano ne "L'uomo che sapeva fare miracoli", e scavano crateri sempre più profondi nella nostra percezione del mondo, perché irridono il razionalismo attraverso il riso, un riso tanto liberatorio da farci sentire un po' più nudi.