دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marco Malvaldi
سری: Saggi italiani
ISBN (شابک) : 8817086959, 9788817086950
ناشر: Rizzoli
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب L'infinito tra parentesi. Storia sentimentale della scienza da Omero a Borges به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بی نهایت در پرانتز تاریخ احساسی علم از هومر تا بورخس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خیلی قبل از اختراع ریزشبکه فلزی، هفائستوس در «اودیسه» «زنجیری که شکستن آنها غیرممکن است، نازک مانند رشتههای تار عنکبوت» جعل کرد، زنجیرههایی که «هیچکس نمیتوانست متوجه آن شود، حتی یک خدا، آنقدر فریبنده بودند». . قبل از مطالعات ماکسول در مورد زمان آرامش مایعات، لوکرتیوس متوجه شد که مولکولهایی با طولهای مختلف با زمانهای متفاوتی جریان دارند. حتی گوزانو نیز در یکی از زیباترین اشعار خود غیرقابل پیش بینی بودن یک ترک و همچنین بزدلی یک اسکیت باز جوان را در مقابل زنی عاشق به دقت توصیف می کند. و این خیلی قبل از اینکه ریاضیدانان - حتی از طریق بازی زندگی - عدم امکان مطلق پیش بینی تکامل برخی از سیستم ها را نشان دهند. \"افسوس، هرگز دو بار زمان دانه ها را یکسان نمی کند!\" مونتال می نویسد: آیا این آنتروپی نیست؟ و بورخس - شاید بهتر از عصبشناسان - میداند که «دانستن و فراموش کردن لاتین یک دارایی است، زیرا فراموشی یکی از اشکال حافظه است». آیا شعر اول است؟ شاید. اما از سوی دیگر، زبان دانشمندان اغلب از قیاسها درست مانند زبان شاعران تشکیل شده است. نویسنده به ما توضیح می دهد که شعر و علم که از قرنی به قرن دیگر سرگردانیم، متضاد نیستند، در مبدأ چنین نبوده اند و امروز نیستند، که هر دو به عنوان کششی به سوی معرفت به راز واقعیت تصور می شوند. .
Ben prima dell'invenzione del microreticolo metallico, Efesto nell'"Odissea" forgiava "catene impossibili da frangere, sottili come fili di ragnatela", catene che "nessuno avrebbe potuto notare, neppure un dio, tanto erano ingannevoli". Ben prima degli studi di Maxwell sul tempo di rilassamento dei liquidi, Lucrezio intuì che molecole di lunghezza differente scorrono con tempi differenti. Anche Gozzano, in una delle sue poesie più belle, descrive con precisione l'imprevedibilità di una crepa, oltre che la viltà di un giovane pattinatore di fronte a una donna innamorata. E questo molto prima che i matematici dimostrassero - anche attraverso il Gioco della vita l'impossibilità assoluta di predire l'evoluzione di alcuni sistemi. "Ahimè, non mai due volte configua il tempo in egual modo i grani!" scrive Montale: non è forse questa l'entropia? E Borges sa - forse meglio dei neuroscienziati - che "aver saputo e aver dimenticato il latino è un possesso, perché l'oblio è una delle forme della memoria." La poesia arriva prima? Forse. D'altra parte, però, il linguaggio degli scienziati è fatto spesso di analogie, esattamente come quello dei poeti. La poesia e la scienza, ci spiega l'autore vagabondando tra un secolo e l'altro, non sono opposte, non lo erano alle origini e non lo sono oggi, che si concepiscono entrambe come tensione alla conoscenza del mistero del reale.