دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Gilles Deleuze
سری: Piccola biblioteca Einaudi. Nuova serie
ISBN (شابک) : 8806231634, 9788806231637
ناشر: Einaudi
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 513 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب L'immagine-tempo. Cinema: 2 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زمان تصویر. سینما: 2 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ژیل دلوز با «تصویر-زمان»، پس از «تصویر-حرکت»، بازنگری بنیادی خود در اندیشه سینما را به پایان میرساند و به بازتعریفی از جوهره هنر هفتم میرسد. از نظر او، تئوری مبتنی بر سینما نیست، بلکه بر مفاهیمی است که برمیانگیزد، و دلوز با کارگردانهای بزرگ مانند نقاشان یا موسیقیدانان رفتار میکند: نویسندگانی که بهتر از دیگران درباره کاری که انجام میدهند صحبت میکنند، بنابراین به فیلسوف تبدیل میشوند، حتی اگر هاکس نظریهها و نظریهها را نمیخواست. گدار وانمود می کند که آنها را تحقیر می کند. زیرا دقیقاً مفاهیم سینما هستند و نه نظریه ها که منحصر به فرد بودن هنر سینمایی را ایجاد می کنند و به همین دلیل است که نباید از خود بپرسیم «سینما چیست؟» بلکه «فلسفه چیست؟» اگر در مرکز جلد اول وحدت ارگانیک وجود داشت که سینمای کلاسیک را متمایز می کند، در اینجا فیلسوف به جای آن بر گسست ها تمرکز می کند، «برش های غیرمنطقی» بین پلان های معمولی سینمای مدرن، طرحی که در نیمه دوم قرن بیستم متولد شد. قرن با نئورئالیسم کتابی فلسفی که از طریق سینما نوشته شده و آثار بسیاری از کارگردانان را در بر می گیرد: از روسلینی و ویسکونتی تا فلینی و آنتونیونی، از ولز و کوبریک تا اوزو و برسون، از انفجارهای نو واژگون (رسنا، گدار، رومر) تا کاساوتیس و نویسندگان سینمای جدید آلمان
Con "L'immagine-tempo", dopo "L'immagine-movimento", Gilles Deleuze conclude la sua radicale rielaborazione del pensiero sul cinema, pervenendo a una ridefinizione dell'essenza della settima arte. La teoria per lui non si fonda sul cinema ma sui concetti da questo suscitati, e Deleuze tratta i grandi registi come i pittori o i musicisti: autori che parlano meglio di altri di quel che fanno, tramutandosi così in filosofi, anche se Hawks non voleva teorie e Godard finge di disprezzarle. Perché sono proprio i concetti del cinema e non le teorie a creare l'unicità dell'arte cinematografica, ed è per questo che non bisogna chiedersi «che cos'è il cinema?», ma «che cos'è la filosofia?» Se al centro del primo volume vi era l'unitarietà organica che contraddistingue il cinema classico, qui invece il filosofo si concentra sulle rotture, i «tagli irrazionali» tra i piani tipici del cinema moderno, quello nato nel secondo Novecento con il neorealismo. Un libro di filosofia scritto attraverso il cinema, che incrocia l'opera di molti registi: da Rossellini e Visconti a Fellini e Antonioni, da Welles e Kubrick a Ozu e Bresson, dalle esplosioni della nouvelle vague (Resnais, Godard, Rohmer) a Cassavetes e gli autori del Nuovo cinema tedesco.