دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Andrea Cavazzini. Alberto Gualandi (edd.)
سری: Discipline filosofiche, xvi, 2, 2006
ISBN (شابک) : 8874621159, 9788874621156
ناشر: Quodlibet
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 280 [278]
[278]
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب L'epistemologia francese e il problema del «trascendentale storico» به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب معرفت شناسی فرانسوی و مسئله «استعلایی تاریخی» نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برخلاف نئوپوزیتیویسم، که در آن بازنگری پارادایم اولیه از طریق آزادسازی های متوالی انجام شد، به دنبال نامحتمل بودن پروژه اولیه وحدت «از بالا» علوم، معرفت شناسی فرانسوی از همان ابتدا به دنبال ایجاد معیاری برای عقلانیت «از بالا» بوده است. در زیر»، تلاش میکند تا کثرت دانش علمی و تغییرات در چارچوبهای مفهومی آنها را آنگونه که در تجربیات تاریخی رخ داده است، با ادعای اعتبار عقلانی اندیشه نظری، آنگونه که رویکرد استعلایی در عوض لازم میداند، ترکیب کند. این تلاش برای ترکیب تمایزات، دیالکتیک این سنت معرفتشناختی را به وجود آورد: بنابراین به دشواری اولیه تبلور در ساختاری قطعی، و نیاز همبستگی برای بازگشایی مسئله تاریخ استعلایی، پیشنهاد چرخهای نوسان آن در زمینههای مختلف. .\r\nدر سمت تاریخسازی، معرفتشناسی فرانسوی مسیری را طی کرده است که از پذیرش کثرت تقلیلناپذیر قوانین و مفاهیم علمی (مثلاً در بوترو)، از طریق کشف خصلت سازندهگرایانه و مولد دانش علمی (مثلاً در پوانکاره). و در منتقدان مفهوم \"واقعیت\") به تأیید پویایی نهفته در عقل رسیده است، به طوری که از دومی قدرت اصلاح دائمی و تجدید ساختار مستمر اشکال تفکر عقلانی می شود (مثلاً در Brunschvicg و در Bachelard)؛ سپس، در نهایت، این واقعیت را مضمون کنیم که در بطن تاریخ عقلانیت و علم، تاریخیت فراعلمی همیشه وجود دارد: تاریخمندی تکنیک ها، ایدئولوژی ها، مناسبات قدرت، و نیز آن چیزی که ذاتی شرایط ارگانیسم زنده این آخرین نتیجه، که ما آن را با دو افراط زمانی کنت و کانگویلهم مرتبط خواهیم کرد، در نویسندگانی مانند آلتوسر و فوکو، به نقد جوامع معاصر و احیای رمزگشایان بزرگ (نیچه، مارکس و فروید) خواهد پیوست.
A differenza del Neopositivismo, in cui la revisione del paradigma iniziale si è compiuta per successive liberalizzazioni, seguite all’accertata implausibilità del progetto iniziale di unificazione “dall’alto” delle scienze, l’epistemologia francese ha cercato dall’inizio di costruire un criterio di razionalità “dal basso”, tentando di sintetizzare la pluralità dei saperi scientifici, e i mutamenti dei loro quadri concettuali, quali si davano nell’empiria storica, con la pretesa di validità razionale del pensiero teoretico, quale invece era richiesto dall’approccio trascendentale. Questo tentativo di sintesi dei distinti ha dato luogo alla dialettica di tale tradizione epistemologica: alla difficoltà originaria dunque di cristallizzarsi in un assetto definitivo, e alla correlativa necessità di riaprire il problema trascendentale-storia, riproponendone ciclicamente l’oscillazione in contesti differenti. Sul lato della storicizzazione, l’epistemologia francese ha compiuto un percorso che, dall’ammissione di una pluralità irriducibile delle leggi e dei concetti scientifici (ad esempio in Boutroux), attraverso la scoperta del carattere costruttivistico e produttivo della conoscenza scientifica (ad esempio in Poincaré e nei critici della nozione di “fatto”), è giunto all’affermazione di un dinamismo immanente alla ragione, così da fare di quest’ultima un potere di rettificazione perpetua e di continua ristrutturazione delle forme del pensiero razionale (ad esempio in Brunschvicg e in Bachelard); per poi, da ultimo, tematizzare il fatto che, al cuore della storia della razionalità e delle scienze, è sempre-già presente una storicità extra-scientifica: quella delle tecniche, delle ideologie, dei rapporti di potere, e anche quella intrinseca alla condizione dell’organismo vivente. Quest’ultimo esito, che assoceremo ai due estremi cronologici di Comte e Canguilhem, si unirà, in autori come Althusser e Foucault, alla critica delle società contemporanee e alla ripresa dei grandi demistificatori (Nietzsche, Marx e Freud).