L'épidémiologie humaine: Conditions de son développement et rôle des mathématiques

اگر فرانسه می تواند به خود ببالد که مهد اپیدمیولوژی بوده است، تجزیه و تحلیل عینی تعداد محققان و آزمایشگاه ها نشان می دهد که در حال حاضر در مقایسه با کشورهای مشابه کوچکتر است. با این حال، تقاضا برای اپیدمیولوژی، چه علمی و چه اجتماعی، دائما در حال افزایش است. چگونه می توانیم این تقاضا را از نظر کیفی و کمی برآورده کنیم؟ برای پاسخ به این سوال است که فرهنگستان علوم این گزارش را در مورد اپیدمیولوژی انسانی ارائه کرده است که در آن شرایط مادی و نهادی توسعه آن بررسی شده است. پس از مروری بر تعریف، تاریخچه و وضعیت فعلی این رشته، این اثر به تشریح روش های آن می پردازد. این نشان می دهد که اپیدمیولوژی مدرن برای مدت طولانی بر آمار تکیه کرده است، اما اخیراً شاهد دخالت شدید رشته های جدید ریاضیات، به ویژه محاسبه احتمالات، تحلیل عددی، نظریه سیستم های پیچیده و به طور کلی مدل سازی هستیم. که امکانات جدید برنامه را باز می کند. انفجار کنونی سیستم‌های اطلاعات سلامت، که برای اهدافی غیر از تحقیق ساخته شده‌اند، و امکان ساختن سیستم‌های مشاهده اپیدمیولوژیک قدرتمند جدید به عنوان فرصت‌های جدید برای تحقیق تحلیل می‌شوند. این گزارش در چند مثال توضیح می دهد که چگونه اپیدمیولوژی مدرن در ارتباط نزدیک با زیست شناسی در حال توسعه است. همچنین اهمیت علوم انسانی و اجتماعی را که برای کشف عوامل خطر اجتماعی یا رفتاری ضروری است، توصیف می کند. این گزارش همچنین به بررسی نقش اپیدمیولوژی به عنوان علمی حمایت کننده از تصمیم گیری پزشکی و سلامت عمومی می پردازد. در نهایت، پیشرفت‌های لازم را در آموزش، نیاز به باز کردن اپیدمیولوژی برای دانش‌آموزان، معلمان و محققان در رشته‌های غیرپزشکی بیان می‌کند و توصیه‌های سازمانی را پیشنهاد می‌کند.

Si la France peut se targuer d'avoir été un berceau de l'épidémiologie, l'analyse objective des effectifs des chercheurs et des laboratoires montre qu'elle est actuellement sous-dimensionnée par rapport aux pays comparables. Pourtant, la demande en épidémiologie, aussi bien scientifique que sociale, grandit sans cesse. Commment faire face, qualitativement et quantitativement, a cette demande ? C'est pour répondre à cette question que l'Académie des sciences a suscité ce rapport sur l'épidémiologie humaine, dans lequel les conditions matérielles et institutionnelles de son développement sont examinées. Après une vue d'ensemble sur la définition, l'historique et l'état actuel de cette discipline, cet ouvrage s'attache à en décrire les méthodes. Il montre que l'épidémiologie moderne s'appuie depuis longtemps sur la statistique, mais aussi que, récemment, on assiste à une forte implication de nouveaux champs des mathématiques, notamment calcul des propabilités, analyse numérique, théorie des systèmes complexes, et modélisation en général, qui ouvrent de nouvelles possibilités d'applications. L'explosion actuelle des systèmes d'information touchant à la santé, construit dans d'autres buts que la recherche, et la possibilité de construire de nouveaux systèmes d'observation épidémiologique puissants sont analysés en tant que nouvelles opportunités pour la recherche. Le rapport décrit en quelques exemples comment l'épidémiologie moderne se développe en lien intime avec la biologie; il décrit aussi l'importance des sciences humaines et sociales, indispensables pour découvrir les facteurs de risques sociaux ou comportementaux. Le rapport examine également le rôle de l'épidémiologie en tant que science support de la décision médicale et de la Santé Publique. Enfin, il énonce les progrès néccessaires à accomplir dans l'enseignement, le besoin d'ouverture de l'épidémiologie aux étudiants, enseignants et chercheurs des disciplines non médicales et il suggère des recommendations organisationnelles.