Kunstkritik als Kommunikation: Vom Richteramt zur Evaluationsagentur

آیا نقد هنری بهتر از شهرت آن است؟ در دوران پسا آوانگارد، نقد هنری بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است - نه به عنوان وسیله ای برای تبلیغ تجارت هنر یا به عنوان پیشاهنگ تاریخ هنر، بلکه به عنوان یک آزمایش سیار از پتانسیلی که هنر می تواند برای خود ارتباطی فراهم کند. درک در یک جامعه باز

Stefan Lüddemann تلاش می کند تا نقد هنری را فراتر از آوازهای قو آشنا و سناریوهای بحران بازتعریف کند و نشان دهد که چیزی فراتر از حکم چند متخصص است، یعنی عملکردی ارزشی است که ادراک را بیان می کند و آن را به گفتمان های موضوعی مرتبط می کند و در نهایت ارائه می کند. یک پیشنهاد ارتباطی او نقد هنری را به عنوان یک آزمایش مورد به مورد ارائه می کند که استانداردها را به طور انتقادی مورد بحث قرار می دهد نه اینکه آنها را بی چون و چرا فرض کند. نویسنده مدل نظری خود را با تحلیل های متنی ترکیب می کند و در آن از جمله واکنش های منتقدان به نمایشگاه اکسپو «چگونه به آن نگاه می کنی» و Documenta 11 را از نظر اثربخشی بررسی می کند.

Ist die Kunstkritik besser als ihr Ruf? In der Epoche nach den Avantgarden wird Kunstkritik mehr als jemals zuvor gebraucht - nicht als Werbemittel des Kunsthandels oder als Vorhut der Kunstgeschichte, sondern als bewegliche Erprobung der Potenziale, die Kunst für die kommunikative Selbstverständigung in einer offenen Gesellschaft bereitstellen kann.

Stefan Lüddemann unternimmt den Versuch, Kunstkritik jenseits bekannter Abgesänge und Krisenszenarien neu zu bestimmen und zeigt, dass sie mehr ist als der Richterspruch einiger weniger Experten, nämlich eine evaluative Praxis, die Wahrnehmung artikuliert, diese mit thematischen Diskursen in Beziehung setzt und schließlich eine Kommunikationsofferte unterbreitet. Er stellt Kunstkritik als eine fallweise Erprobung dar, die Maßstäbe eher kritisch diskutiert, als sie unbefragt vorauszusetzen. Der Autor verbindet sein theoretisches Modell mit Textanalysen, in denen er unter anderem die Reaktionen der Kritik auf die Expo-Ausstellung "How you look at it" und die Documenta 11 auf ihre Leistungsfähigkeit hin untersucht.