دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Julia Burbulla
سری:
ISBN (شابک) : 3837627152, 9783837627152
ناشر: transcript
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 376
زبان: German
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 19 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Kunstgeschichte nach dem Spatial Turn: Eine Wiederentdeckung mit Kant, Panofsky und Dorner به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تاریخ هنر پس از چرخش فضایی: کشف مجدد با کانت، پانوفسکی و دورنر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فراگیر شدن فضا در علوم انسانی به ابعاد چشمگیری رسیده است. از زمان فراخوانی چرخش فضایی (1989)، علم فراملی تعداد غیرقابل مدیریتی از ترکیبات را در فضا، فضایی یا علم فضایی تولید کرده است. با این حال، سنت روش شناختی فضا/زمان در تاریخ هنر تاکنون نادیده گرفته شده است. مطالعه جولیا بوربولا برای اولین بار به این موضوع می پردازد. او با استفاده از نوشتههای منتخب، از جمله نوشتههای امانوئل کانت، اروین پانوفسکی و الکساندر دورنر، فضا/زمان را بهعنوان نظمهای مرکزی هنری-تاریخی مورد بحث قرار میدهد و پتانسیل آنها را برای تاریخ هنر «مدرنیزه» بررسی میکند.
Die Omnipräsenz des Raumes in den Humanwissenschaften hat beeindruckende Ausmaße angenommen. Seit der Beschwörung des Spatial Turns (1989) produziert die transnationale Wissenschaft eine unüberschaubare Zahl von Komposita zum Raum, zur Räumlichkeit oder Raumwissenschaft. Die methodologische Tradition von Raum/Zeit in der Kunstgeschichte blieb jedoch bisher unberücksichtigt.0Julia Burbullas Studie nimmt sich erstmals diesem Thema an. Anhand ausgewählter Schriften, u.a. die Immanuel Kants, Erwin Panofskys oder Alexander Dorners, diskutiert sie Raum/Zeit als zentrale kunstgeschichtliche Ordnungen und befragt sie auf ihr Potenzial für eine »modernisierte± Kunstgeschichte.