Kulturpolitik und nationale Identitat: Studien zur Kulturpolitik zwischen staatlicher Steuerung und gesellschaftlicher Autonomie

سیاست‌های فرهنگی عمدتاً توسط دانشمندان علوم سیاسی به سایر رشته‌ها واگذار شده است. بنابراین نویسنده این جلد را درخواستی برای توجه بیشتر به سیاست فرهنگی در موضوع خود می داند. در بررسی های این جلد ابتدا تمامی حوزه های سیاست فرهنگی تعریف شده و با کشورهای دیگر مقایسه شده است. نویسنده سپس بر حوزه‌هایی تمرکز می‌کند که در آن فرهنگ برای شکل‌دهی هویت ملی - از معماری دولتی گرفته تا حفاظت از بناهای تاریخی- استفاده می‌شود. در گذشته (پروس، به عنوان بزرگترین ایالت قبل از آلمان متحد، استانداردهایی را تعیین می کرد) و اکنون، چندپارگی شدید فدرال در فعالیت های فرهنگی-سیاسی در آلمان وجود داشت. تز نویسنده این است که این نه تنها یک نقطه ضعف است. به مناسبت اتحاد مجدد دو ایالت آلمان، دولت فدرال مسئولیت های گسترده ای را برای حفظ میراث فرهنگی به عهده گرفت، که به نظر می رسید بر اساس قانون اساسی تقریباً هیچ اختیاری برای آن ندارد.

Kulturpolitik ist von Politikwissenschaftlern weitgehend anderen Disziplinen überlassen worden. Der Autor versteht diesen Band daher als Plädoyer für eine stärkere Berücksichtigung der Kulturpolitik in seinem Fach. In den Studien dieses Bandes werden zunächst alle Bereiche der Kulturpolitik abgesteckt und mit anderen Ländern verglichen. Sodann konzentriert sich der Verfasser auf die Bereiche, in denen Kultur zur nationalen Identitätsbildung eingesetzt wird - von der Staatsarchitektur bis zur Denkmalpflege. In Geschichte (Preußen als der größte Staat vor einem vereinten Deutschland setzte Maßstäbe) und Gegenwart zeigte sich in Deutschland eine starke föderale Zersplitterung kulturpolitischer Aktivitäten. These des Verfassers ist, daß sich dies nicht nur als Nachteil erwiesen hat. Anläßlich der Wiedervereinigung der beiden deutschen Staaten hat der Bund weite Verantwortlichkeiten für die Wahrung des kulturellen Erbes übernommen, für die er nach dem Grundgesetz mit Kompetenzen kaum ausgerüstet schien.