Kritik der Postmoderne: Warum der Relativismus nicht das letzte Wort hat

این کتاب با تشخیصی آزاردهنده از فرهنگ معاصر ما آغاز می‌شود: این تصور که زیت‌گیست تقریباً به طور کامل یکی از نسبیت‌گرایی و کثرت‌گرایی رادیکال است. این کتاب می خواهد با این هژمونی یک پست مدرنیسم پراکنده در تضاد باشد. به منظور اطمینان از انتقاد از پارادایم غالب، از یک سو شجره نامه جامعی از تفکر جاری را با قدم زدن در تاریخ فلسفه اروپایی تکمیل می کند. از سوی دیگر، ایده یک حقیقت را به عنوان اجماع در مقابل نسبی گرایی مخرب پست مدرن قرار می دهد. چون بحث مدارا نیست، تحمل اختلافات نیست، حقیقت و اجماع است. نسبی گرایی پایان کار نیست. او نمی تواند حرف آخر را بزند. ما باید بیشتر فکر کنیم.

Dieses Buch geht von einer beunruhigenden Diagnose unserer gegenwärtigen Kultur aus: von der Feststellung, dass der Zeitgeist fast vollständig durch einen radikalen Relativismus und Pluralismus bestimmt ist. Dieser Hegemonie eines diffusen Postmodernismus will dieses Buch widersprechen. Um sich der Kritik am herrschenden Paradigma zu versichern, vollbringt es einerseits mit dem Gang durch die europäische Philosophiegeschichte eine umfassende Genealogie des gegenwärtigen Denkens. Andererseits stellt es dem destruktiven postmodernen Relativismus den Gedanken einer Wahrheit als Konsens entgegen. Denn es geht nicht um Toleranz, nicht um das Aushalten der Differenzen, sondern es geht um Wahrheit und Konsens. Der Relativismus ist nicht das Ende. Er darf nicht das letzte Wort haben. Es muss weiter gedacht werden.