Kritik der philosophischen Vernunft: Die Frage nach dem Menschen und die Methode der Philosophie. Versuch einer methodologischen Grundlegung

کار حاضر می‌خواهد از مسئله ذهن ذهن استفاده کند تا نشان دهد چرا یک بازپایی مجدد روش‌شناختی رادیکال فلسفه ضروری است. از دو بخش تشکیل شده است: در بخش اول، روش و روش شناسی فلسفی به معنای محدودتر پایه گذاری و بررسی می شود، در بخش دوم، بازتعریف مفهومی انسان (در قالب یک انسان شناسی بنیادی) که از این امر ناشی می شود، انجام می شود. . برخلاف سنت افلاطونی- دکارتی و در طبیعت گرایی معاصر، انسان به یک (بدن) یا دو جنبه (جسم و روح) خلاصه نمی شود، بلکه به عنوان تعامل پیچیده شش لحظه اساسی (انسان شناسی) درک می شود. علاوه بر بدن و ذهن، اینها عبارتند از: بدن، محیط، تجربه و نفس. از طریق این توصیف کل‌نگر، حل اصلی مشکل مغز-ذهن موفق می‌شود.

Die vorliegende Arbeit möchte anhand des Gehirn-Geist-Problems zeigen, warum eine radikale methodologische Neubegründung der Philosophie notwendig ist. Sie umfasst zwei Teile: Im ersten Teil wird eine philosophische Methode und Methodologie im engeren Sinne begründet und ausgearbeitet, im zweiten Teil eine hieraus folgende begriffliche Neubestimmung des Menschseins (in Form einer Fundamentalanthropologie) unternommen. Anders als in der platonisch-cartesianischen Tradition und im gegenwärtigen Naturalismus wird der Mensch hierbei nicht auf ein (Körper) oder zwei Aspekte (Körper und Geist) reduziert, sondern als das komplexe Zusammenspiel von sechs Grundmomenten (Anthropoialien) verstanden. Neben Körper und Geistigkeit sind dies: der Leib, die Umwelt, das Erleben und das Ich. Durch diese holistische Beschreibung gelingt dann auch eine originelle Auflösung des Gehirn-Geist-Problems.