Krisengeschöpfe: Zur Theorie und Methodologie der Objektiven Hermeneutik

ادبیات باعث سردرگمی و سرگرمی، مزاحمت و سرگرمی می‌شود، زیرا امکان تجربه زیبایی‌شناختی را فراهم می‌کند که برای خواننده بیرونی نیست. او چیزی را انتخاب می کند که اساساً به او تعلق دارد، چیزی که او را خاص می کند. دیرک پیلز بر اساس هرمنوتیک عینی، رویکردی نظری و پژوهشی که تاکنون در مطالعات ادبی غیرمعمول بوده است، این تز را مطرح می‌کند که دلیل این امر در شرایطی است که ادبیات و خوانندگان مشترک هستند: مخلوق بحران بودن.

نویسنده ابتدا مبانی معرفت‌شناختی و پژوهشی-نظری را در چارچوب نظام‌مند خود ارائه می‌کند و سپس - پیش از هر چیز در گفتگو با دریدا و گادامر - ویژگی‌های اساسی یک نظریه عینی - هرمنوتیک زیبایی‌شناسی را توسعه می‌دهد. در نهایت، یافته های خود را به روش شناسی ادبی منتقل می کند.

Literatur verwirrt und vergnügt, beunruhigt und erheitert, denn sie gibt einer ästhetischen Erfahrung statt, die dem Leser nicht äußerlich ist; sie greift etwas auf, das wesentlich zu ihm gehört, was ihn ausmacht. Gestützt auf die Objektive Hermeneutik, einem in den Literaturwissenschaften bisher ungebräuchlichen Theorie- und Forschungsansatz, stellt Dirk Pilz die These auf, dass die Ursache hierfür in einer Beschaffenheit liege, die Literatur und Leser teilen: ein Krisengeschöpf zu sein.

Der Autor legt zunächst die erkenntnis- und forschungstheoretischen Grundlagen in ihrem systematischen Zusammenhang dar und erarbeitet dann - vor allem in Auseinandersetzung mit Derrida und Gadamer - die Grundzüge einer objektiv-hermeneutischen Ästhetiktheorie. Abschließend überträgt er seine Erkenntnisse auf die literaturwissenschaftliche Methodik.