Kriege ohne Grenzen: Ursachen regionaler Konfliktsysteme in Sub-Sahara Afrika

​در دهه‌های اخیر، تغییراتی در رویدادهای زمان جنگ رخ داده است که بر تحقیقات جنگ نیز تأثیر گذاشته است. فرآیندهای تحدید حدود دولتی و ملی‌زدایی منجر به شکل‌های جدیدی از جنگ شد. این نیز با منطقه ای شدن و فراملی شدن جنگ و ظهور سیستم های درگیری منطقه ای مرتبط است. این‌ها با درگیری‌های خشونت‌آمیز وابسته به هم مشخص می‌شوند که شامل بازیگران مختلفی می‌شود که در سطوح مختلف کنش به دلیل منافع متضاد با یکدیگر رقابت می‌کنند و/یا در شبکه‌های پیچیده با یکدیگر تعامل دارند. با این حال، تا کنون، پدیده سیستم‌های درگیری منطقه‌ای از نظر تئوری به اندازه کافی درک نشده است و تنها در موارد جداگانه به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. این هدف تحقیق نقطه شروع تحقیق است. این توسط دو پرسش پژوهشی مرکزی و وابسته به هم هدایت می‌شود: کدام شرایط چارچوب ساختاری امکان وقوع سیستم‌های درگیری منطقه‌ای و بازیگران خشونت‌آمیز درگیر را فراهم می‌کند؟ بر اساس این یافته ها، نویسنده بررسی می کند که کدام عوامل منجر به گسترش واقعی خشونت مسلحانه در مناطق می شود. در این زمینه پویایی خشونت و تعامل بازیگران و انگیزه ها و نیات کنش آنها نیز مورد توجه قرار می گیرد. برای پاسخ به این سؤالات، یک مفهوم نظری مبتنی بر سازه‌گرایی اجتماعی ایجاد می‌شود که ضعف‌های نظری قبلی در برخورد با سیستم‌های منازعه منطقه‌ای را جبران می‌کند. تأثیر متقابل درگیری، منطقه و امنیت و در نتیجه باز شدن دیدگاه روش شناختی و بازیگر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مفهوم نظری سیستم‌های درگیری منطقه‌ای با استفاده از یک تحلیل مقایسه کیفی چند ارزشی (mvQCA) بر اساس جنگ‌ها با مؤلفه‌های منطقه‌ای در جنوب صحرای آفریقا از زمان پایان جنگ سرد آزمایش می‌شود.

​In den letzten Jahrzehnten ist ein Wandel im Kriegsgeschehen zu verzeichnen, der sich auch auf die Kriegsforschung auswirkt. Prozesse der staatlichen Entgrenzung und Denationalisierung führten zu neuen Formen der Kriegsführung. Damit verbunden sind auch eine Regionalisierung und Transnationalisierung von Krieg und die Entstehung von regionalen Konfliktsystemen. Diese sind gekennzeichnet durch interdependente gewaltsame Konflikte unter Beteiligung unterschiedlicher Akteure, die auf verschiedenen Handlungsebenen aufgrund von gegensätzlichen Interessen miteinander konkurrieren und/oder in komplexen Netzwerken miteinander interagieren. Das Phänomen der regionalen Konfliktsysteme wurde bislang jedoch nur unzureichend theoretisch erfasst und nur vereinzelt empirisch erforscht. Dieses Forschungsdesiderat ist der Ausgangspunkt für die Untersuchung. Sie ist geleitet von zwei zentralen, interdependenten Forschungsfragen: Welche strukturellen Rahmenbedingungen ermöglichen das Auftreten regionaler Konfliktsysteme und der daran beteiligten Gewaltakteure? Auf Grundlage dieser Erkenntnisse untersucht die Autorin, welche Faktoren zu einer tatsächlichen Ausbreitung kriegerischer Gewalt in Regionen führen. In diesem Zusammenhang werden auch die Gewaltdynamiken und die Interaktionen der Akteure sowie die Motive und Intentionen ihres Handelns betrachtet. Zur Beantwortung dieser Fragen wird ein theoretisches Konzept auf sozialkonstruktivistischer Basis entwickelt, das die bisherigen theoretischen Schwächen im Umgang mit regionalen Konfliktsystemen ausgleicht. Von besonderer Bedeutung sind das Zusammenspiel von Konflikt, Region und Sicherheit und die daraus resultierende Öffnung der methodologischen wie auch der Akteursperspektive. Das theoretische Konzept der regionalen Konfliktsysteme wird mit Hilfe einer multi-Value Qualitative Comparative Analysis (mvQCA) anhand der Kriege mit regionaler Komponente in Sub-Sahara Afrika seit dem Ende des Kalten Krieges getestet.