Kooperation und Konkurrenz in Prinzipal-Agent-Beziehungen

هنگام طراحی و استفاده از سیستم‌های تشویقی که بر اساس مقایسه نتایج برای کنترل رفتار، دستمزد متغیر را فراهم می‌کنند، مشکلات برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری به وجود می‌آیند که اغلب به اندازه کافی در نظر گرفته نمی‌شوند.

مایکل کراپ این مشکلات را در چارچوب یک مدل عامل اصلی تحلیل می کند. این بررسی می کند که آیا مقایسه نتایج منطقی است و آیا مدیر باید برای همکاری یا رقابت بین نمایندگان تلاش کند. نویسنده ثابت می‌کند که انجام بدون ارزیابی عملکرد نسبی می‌تواند بهینه باشد، اگرچه در بیشتر موارد قراردادهای تشویقی ترویج همکاری برتر از قراردادهای رقابتی هستند.

Bei der Ausgestaltung und beim Einsatz von Anreizsystemen, die zur Verhaltenssteuerung eine auf Ergebnisvergleichen basierende variable Vergütung vorsehen, treten Planungs- und Entscheidungsprobleme auf, die oft nur unzureichend berücksichtigt werden.

Michael Krapp analysiert diese Probleme im Rahmen eines Prinzipal-Agent-Modells. Er untersucht, ob Ergebnisvergleiche sinnvoll sind und ob der Prinzipal Kooperation oder Konkurrenz unter den Agenten anstreben sollte. Der Autor weist nach, dass der Verzicht auf relative Leistungsbewertung optimal sein kann, wenngleich in den meisten Fällen kooperationsfördernde Anreizverträge wettbewerblichen überlegen sind.