Konzentrationslager und deutsche Wirtschaft 1939–1945

از سال 1942 تا 1945، تعداد زندانیان اردوگاه های کار اجباری در اردوگاه های کار اجباری آلمان از حدود 70000 نفر بیش از ده برابر شد. از طریق تشکیل کمپ های ماهواره ای در شرکت های صنعتی و سایر مکان های کاری، این سیستم در عرض دو سال به مجمع الجزایر عظیمی از کمپ ها گسترش یافت. تقریباً تمام شرکت‌های بزرگ و متوسط ​​در آلمان در سال‌های 1944/1945 زندانیان اردوگاه کار اجباری را به کار گرفتند. در مجموع، بیش از هزار اردوگاه فرعی وجود داشت، برخی برای مدت کوتاه، برخی برای چندین سال، تقریباً در سراسر آلمان و بسیاری از سرزمین‌های اشغالی پراکنده شدند و تمرکز خاصی در مراکز صنعت تسلیحات داشتند. کار ما عبارت بود از انتقال نمک پتاس شل در نقاط مرده روزهای اول «زیرزمینی» احتمالاً سخت‌ترین روزها بود. بدن نحیف ما به سختی می‌توانست به شرایط تغییر زندگی عادت کند. غذا حتی بدتر از KL Buchenwald بود. سوپ آبکی معمولاً بدبو بود و فقط به سختی می‌توان آن را قورت داد. شام" شامل 250 گرم نان خشک و یک پیمانه مارگارین (20 گرم) یا مربا بود. ما زنگ زده به نظر می رسیدیم و پوست مانند کاغذ خشک شده بود. تعداد کمی از زندانیان دچار توهم بودند (...) وخامت جسمی بیشتر شروع شد. هفته به هفته قابل توجه است.

Von 1942 bis 1945 stieg die Zahl der KZ-Gefangenen in den deutschen Konzentra­ tionslagern von etwa 70. 000 auf mehr als das Zehnfache. Durch die Bildung von Außenlagern bei Industriebetrieben und anderen Arbeitsstellen weitete sich das System innerhalb von zwei Jahren zu einem riesigen Archipel von Lagern aus. Fast alle großen und viele mittlere Wirtschaftsunternehmen in Deutschland beschäftig­ ten 1944/45 KZ-Gefangene. Insgesamt existierten - zum Teil nur kurze Zeit, zum Teil mehrere Jahre lang - über tausend KZ-Außenlager, fast flächendeckend ver­ teilt über Deutschland und viele der besetzten Gebiete, besonders konzentriert in Zentren der Rüstungsindustrie. "Unsere Tätigkeit bestand in dem Versetzen von losem Kalisalz in den toten Strek­ ken. Die schweren Kipploren mußten von uns in entlegene Schachtstellen trans­ portiert und dort entleert werden. Es war eine schwere und mühsame Arbeit und der Pulverstaub drang uns in Mund und Nase und in alle Poren. Die ersten Tage 'unter Tage' waren wohl die schwersten. Unsere ausgemergelten Körper konnten sich kaum an die veränderten Lebensbedingungen gewöhnen. Das Essen war noch schlechter als im KL Buchenwald. Die Wassersuppe stank meistens und konnte nur mit Mühe runtergewürgt werden. Das 'Abendessen' bestand aus 250 g trockenem Brot und einer Messerspitze Margarine (20 g) oder Marmelade. Wir sahen wie verrostet aus und die Haut war wie Papier ausgetrocknet. Nicht wenige Häftlinge litten an Wahnvorstellungen ( . . . ) Der körperliche Verfall machte sich von Woche zu Woche stärker bemerkbar.