Konstruktion und Geltung: Beiträge zu einer postkonstruktivistischen Sozialund Medientheorie

در علوم اجتماعی، رسانه‌ها و فرهنگی، اجماع سازنده‌گرایی اساسی در دهه‌های اخیر ایجاد شده است. حس اجتماعی، دانش، ارتباطات، همه پدیده هایی که ادعاهای اعتبار با آنها مرتبط است به عنوان "ساختار" اجتماعی یا روانشناختی دور نگه داشته می شوند. در مرزبندی، زمینه‌های کاری و رویکردهایی ایجاد شده‌اند که نمی‌خواهند از سطح بازتاب مواضع سازه‌گرایی عقب بمانند، اما انحراف‌های جایگزین را از قالب‌های واقع‌گرایانه ساده‌لوحانه در نظر دارند که اعتراض‌های ساخت‌گرا را برانگیخت. نویسندگان با روحیه انتقاد از بازتاب بنیادی نظری به خود گواه بودن سازه گرایی می پردازند. آنها ناسازگاری‌های انباشته در ساخت‌گرایی را بررسی می‌کنند و از مسائل معرفت‌شناختی و مرتبط با موضوع برای ترسیم یک رویکرد پسا سازه‌گرایی به موضوع مسئله‌دار این علم استفاده می‌کنند.

In den Sozial-, Medien- und Kulturwissenschaften hat sich in den letzten Jahrzehnten ein konstruktivistischer Grundkonsens entfaltet. Sozialer Sinn, Wissen, Kommunikation, alle Phänomene, mit denen Geltungsansprüche verbunden werden, werden als soziale oder psychische ,Konstruktionen‘ auf Abstand gehalten. In Abgrenzung haben sich Arbeitsfelder und Zugangsweisen etabliert, die nicht hinter den Reflexionsstand konstruktivistischer Positionen zurückfallen wollen, sondern alternative Absetzungen von den naiv realistischen Vorlagen, die konstruktivistische Einwände provozierten, im Sinne haben. Die AutorInnen setzen sich mit konstruktivistischen Selbstverständlichkeiten im Geiste der Kritik theoretischer Grundlagenreflexion auseinander. Sie untersuchen kumulierte Inkonsistenzen des Konstruktivismus und skizzieren anhand epistemologischer und gegenstandsbezogener Probleme einen postkonstruktivistischen Zugang zu den problematischen Materien dieser Wissenschaften.