Konfrontation und Kooperation im Kalten Krieg: Amerikanische Sicherheitspolitik 1950 bis 1956

تاریخ جنگ سرد مجموعه‌ای از بحران‌ها با پتانسیل بالا برای درگیری است - حداقل این تفسیر سنتی است. با این حال، این واقعیت که در عین حال تاریخ تنش زدایی و همکاری بین بلوکی است، اغلب در تحقیقات تاریخی معاصر نادیده گرفته می شود. برای اولین بار در نیمه اول دهه 1950، الیور گناد حوزه‌های سیاستی که قبلاً مستقلاً مورد بررسی قرار گرفته‌اند، سیاست‌های امنیتی و کنترل تسلیحات را با هم تحلیل می‌کند و آنها را در یک رابطه علی قرار می‌دهد. از طریق رویکرد تحقیقاتی دوگانه خود، او می‌تواند ثابت کند که تلاش‌های دولت اول آیزنهاور برای تنش‌زدایی با شکست مواجه شد، زیرا در سایه دکترین انتقام‌جویی گسترده پیش رفتند. مسابقه تسلیحات هسته‌ای دهه‌های 1950 و 1960 پیامد مستقیم اجرای «نگاه جدید» و تنظیم درگیری‌ها با کمک «انتقام‌جویی عظیم» است. همچنین با پیشنهادهای نامتعادل کنترل تسلیحات مجبور شد.

Die Geschichte des Kalten Krieges ist eine Abfolge von Krisen mit latent hohem Konfliktpotential - so zumindest die traditionelle Interpretation. Daß sie aber zugleich die Geschichte der Entspannung und blockübergreifenden Kooperation ist, wird in der zeitgeschichtlichen Forschung allzu häufig übersehen. Erstmals analysiert Oliver Gnad die bislang unabhängig voneinander behandelten Politikfelder Sicherheits- und Rüstungskontrollpolitik in der ersten Hälfte der fünfziger Jahre gemeinsam und setzt sie in kausalen Zusammenhang. Durch seinen dualen Forschungsansatz gelingt es ihm zu belegen, daß die Entspannungsbemühungen der ersten Eisenhower-Administration scheiterten, weil sie im Schatten der Doktrin der massiven Vergeltung vorgebracht wurden. Der atomare Rüstungswettlauf der fünfziger und sechziger Jahre ist unmittelbare Folge der Implementierung des „New Look“ und der Konfliktregulierung mit Hilfe von „Massive Retaliation“; er wurde zudem durch unausgewogene Rüstungskontrollvorschläge forciert.