Kommunitarismus in einer alternden Gesellschaft: Neue Lebensentwürfe Älterer in Tauschsystemen

پیری آینده در آلمان، مانند بیکاری، یکی از مشکلات اجتماعی عمده است. نرخ پایین زاد و ولد و افزایش روزافزون امید به زندگی، نسبت بین افراد شاغل و افراد بالای 60 سال را تا اواسط قرن به 1:2 تغییر خواهد داد. امنیت مالی و در نتیجه سطح زندگی پایین خواهد آمد.
تجربه نشان داده است که زمان نیاز، تخیل را برمی انگیزد، و بنابراین مردم به راه هایی فکر می کنند که مردم بتوانند از نظر مالی زنده بمانند. امروزه سیستم های مبادله ای در حال حاضر وجود دارد که علیرغم رشد مداوم، هنوز هم جایگاه ویژه ای دارند. بنای نظری «جامعه گرایی» چارچوبی را برای «مشارکت مدنی» در سیستم های مبادله ای تشکیل می دهد. این در مورد مسئولیت بیشتر برای فرد و کمتر برای دولت است.
نویسنده در کتاب خود با افرادی مصاحبه می کند که در سنین پیری تصمیم گرفته اند برنامه های زندگی جدیدی را امتحان کنند. او سیستم‌های مبادله را بررسی می‌کند: تعاونی‌های سالمندان، مبادلات تبادل زمان و پروژه‌های مسکن خود سازمان‌یافته، عمدتاً بین نسلی. بخش تجربی کار بیش از هر چیز می‌تواند به بیکاران امروزی (غنی دارای زمان، اما فقیر از نظر پول) با مبادلات زمانی توضیح داده شده کمک کند (در حال حاضر بیش از 200 مورد در آلمان وجود دارد). مشکلات نیز در هر سه پروژه ذکر شده است که تا به امروز به ندرت در ادبیات اتفاق افتاده است.

Künftiges Altern in Deutschland gehört wie die Arbeitslosigkeit zu den großen gesellschaftlichen Problemfeldern. Geringe Geburtsraten und eine immer höhere Lebenserwartung verschieben die Relation zwischen Erwerbstätigen und den über 60 Jahre alten Menschen bis Mitte des Jahrhunderts auf 1:2. Die finanzielle Absicherung und damit der Lebensstandard werden kontinuierlich absinken.
Erfahrungsgemäß beflügeln Notzeiten die Phantasie, und so wird man sich auf Möglichkeiten besinnen, die den Menschen finanziell bestehen können. Es bieten sich heute bereits funktionierende Tauschsysteme an, die trotz steter Zunahme aber noch weitgehend ein Nischendasein führen. Das theoretische Gebäude des „Kommunitarismus“ bildet den Rahmen für „bürgerliches Engagement“ in Tauschsystemen. Es geht um ein Mehr an Verantwortung des Individuums und um ein weniger an Staat.
Die Autorin befragt ihrem Buch Menschen, die sich auf den Weg gemacht haben, neue Lebensentwürfe im höheren Lebensalter zu erproben. Sie untersucht Tauschsysteme: Seniorengenossenschaften, Zeittauschbörsen und selbstorganisierte, meist intergenerative Wohnprojekte. Der empirische Teil der Arbeit kann vor allem schon heutigen Arbeitslosen (Zeitreichen, aber Geldarmen) mit den beschriebenen Zeittauschbörsen (es gibt derzeit über 200 in Deutschland) beistehen. Es werden in allen drei Projekten auch Probleme benannt, was bislang selten in der Literatur geschieht.