Kommunikative Erinnerung in Deutschland und Polen: Täter- und Opferbilder in Gesprächen über den Zweiten Weltkrieg

این مطالعه برای اولین بار سطح خاطرات ارتباطی دوران نازی را در آلمان و لهستان مقایسه می کند. علاوه بر به تصویر کشیدن خاطرات عمومی از ناسیونال سوسیالیسم، جنگ جهانی دوم، آزار و اذیت یهودیان و مهاجرت اجباری، تصاویر مصاحبه شوندگان از گذشته در هر دو کشور بر اساس بحث های گروهی بازسازی شده است. تمرکز بر اسناد متنوع نقش های مجرم و قربانی است که در آن تفاسیر گذشته با ایده های هویت جمعی ترکیب می شود. این اسناد نه تنها برخورد خاطرات مختلف را مورد بحث قرار می‌دهند، بلکه درباره رابطه بین آلمانی‌ها و لهستانی‌ها در سطح نمادین مذاکره می‌کنند. این نشان می‌دهد که روابط آلمان و لهستان با یک عدم تقارن اساسی مشخص می‌شود، اما ویژگی‌های مشترکی نیز در حافظه وجود دارد، بیش از همه تمرکز بر قربانیان.

Die Studie vergleicht erstmals die Ebene der kommunikativen Erinnerungen an die NS-Zeit in Deutschland und Polen. Neben einer Darstellung der öffentlichen Erinnerungen an Nationalsozialismus, Zweiten Weltkrieg, Judenverfolgung und Zwangsmigration werden auf der Basis von Gruppendiskussionen die Vergangenheitsbilder der Befragten in beiden Ländern rekonstruiert. Im Mittelpunkt stehen dabei die vielfältigen Zuschreibungen von Täter- und Opferrollen, in denen sich Deutungen der Vergangenheit mit Vorstellungen kollektiver Identität verbinden. In diesen Zuschreibungen wird nicht nur das Aufeinandertreffen unterschiedlicher Erinnerungen diskutiert, sondern auf einer symbolischen Ebene auch das Verhältnis zwischen Deutschen und Polen verhandelt. Dabei zeigt sich, dass die deutsch-polnischen Beziehungen von einer grundlegenden Asymmetrie geprägt sind, es aber auch gemeinsame Merkmale in der Erinnerung gibt, allen voran die Fokussierung auf die Opfer.