King John : And the Road to Magna Carta

شاه جان (1166-1216) از دیرباز به عنوان مظهر پادشاهان بد تلقی می شد. جان پسر کاریزماتیک‌ترین زوج قرون وسطی، هنری دوم و النور آکیتن، و برادر کوچک‌تر پادشاه صلیبی قهرمان، ریچارد شیردل، بیشتر عمر خود را در سایه خانواده‌اش گذراند. هنگامی که در سال 1199 او فرمانروای سرزمین‌های خانواده‌اش در انگلستان و فرانسه شد، ثابت کرد که جان در وظیفه نگه‌داشتن آنها در کنار هم نابرابر است. در اوایل سلطنت خود، بسیاری از دارایی های قاره ای خود را از دست داد، و در طول دهه آینده نیز به طور خطرناکی به از دست دادن پادشاهی انگلیسی خود نزدیک می شد.

در شاه جان، مورخ قرون وسطایی استفان چرچ استدلال می‌کند که سلطنت جان، با همه ناکامی‌هایش، یک نقطه عطف مهم در تاریخ انگلیس خواهد بود. اگرچه او یک دستکاری سیاسی چیره دست بود، ایده های سنتی جان در مورد قدرت حاکمیتی کنترل نشده در میان رعایای او به طور فزاینده ای نامحبوب می شد، که منجر به درگیری های مکرر می شد. او همچنین حاضر به تحمل هرگونه چالشی برای قدرت خود نبود. به مدت شش سال طولانی، جان و پاپ بر سر انتصاب اسقف اعظم کانتربری مبارزه کردند، درگیری که منجر به تکفیر پادشاه شد.

به عنوان پادشاه انگلستان، جان به عنوان پادشاه انگلستان مالیات زیادی از مردم خود می گرفت تا تلاش بیهوده خود را برای تامین مالی هزینه کند. سرزمین های از دست رفته به پادشاه فرانسه را دوباره تسخیر کنید. هزینه این شکست برای مردمش بسیار زیاد بود، اما هنوز برای جان بیشتر بود. در سال 1215، رعایای او علیه پادشاه خود شورش کردند و قانون اساسی جدیدی را بر او تحمیل کردند که به موجب آن او باید حکومت کند. اصول زیربنای این قانون اساسی - که در مگنا کارتا ذکر شده است - به قوانین اساسی دموکراتیک در سراسر جهان، از جمله قانون اساسی ما شکل می دهد.

در این بیوگرافی معتبر، چرچ توضیح می دهد که چگونه یک پادشاه معروف به حکومت نادرست او باعث ایجاد Magna Carta، طرحی برای حکمرانی خوب شد.

King John (1166-1216) has long been seen as the epitome of bad kings. The son of the most charismatic couple of the middle ages, Henry II and Eleanor of Aquitaine, and younger brother of the heroic crusader king, Richard the Lionheart, John lived much of his life in the shadow of his family. When in 1199 he became ruler of his family's lands in England and France, John proved unequal to the task of keeping them together. Early in his reign he lost much of his continental possessions, and over the next decade would come perilously close to losing his English kingdom, too.

In King John, medieval historian Stephen Church argues that John's reign, for all its failings, would prove to be a crucial turning point in English history. Though he was a masterful political manipulator, John's traditional ideas of unchecked sovereign power were becoming increasingly unpopular among his subjects, resulting in frequent confrontations. Nor was he willing to tolerate any challenges to his authority. For six long years, John and the pope struggled over the appointment of the Archbishop of Canterbury, a clash that led to the king's excommunication.

As king of England, John taxed his people heavily to fund his futile attempt to reconquer the lands lost to the king of France. The cost to his people of this failure was great, but it was greater still for John. In 1215, his subjects rose in rebellion against their king and forced upon him a new constitution by which he was to rule. The principles underlying this constitution—enshrined in the terms of Magna Carta—would go on to shape democratic constitutions across the globe, including our own.

In this authoritative biography, Church describes how it was that a king famous for his misrule gave rise to Magna Carta, the blueprint for good governance.