Kinder zwischen Selbstsozialisation und Pädagogik

تحقیق در دوران کودکی و آموزش مدرسه به‌عنوان «جهان‌های مجزا» دیده می‌شود. این جلد به بررسی رابطه نامشخص بین تحقیقات دوران کودکی و آموزش دبستان می پردازد و اهمیت متقابل رشته های مستقل توسعه یافته دبستان و تحقیقات دوران کودکی کار می کند. این در یک بحث سیستماتیک از علم تاریخی کودک و رویکردهای نظری کنونی دوران کودکی و ارتباط آنها با آموزش و پرورش مدرسه ابتدایی و تحقیقات مدرسه ابتدایی رخ می دهد. شباهت‌های بین تحقیقات دوران کودکی و تحقیقات دبستان بر مفهوم کنشگر رشد و یادگیری کودک، علوم مرجع رایج مانند روش‌شناسی آموزشی کیفی متمرکز است. با در نظر گرفتن تعادل در رابطه با کودکان، دوران کودکی و یادگیری، یک پژوهش میان رشته ای با محوریت قوم نگاری در زمینه مدرسه فرض شده است که فرهنگ یادگیری و همسالان را به نقطه مرجع مشترک تحقیقات دبستان و دوران کودکی تبدیل می کند.

Kindheitsforschung und Schulpädagogik gelten als "getrennte Welten". In diesem Band wird dem ungeklärten Verhältnis von Kindheitsforschung und Grundschulpädagogik nachgegangen und die wechselseitige Bedeutung der unabhängig voneinander entwickelten Disziplinen von Grundschul- und Kindheitsforschung wird herausgearbeitet. Dies geschieht in einer systematischen Diskussion historischer kinderwissenschaftlicher wie aktueller kindheitstheoretischer Ansätze und deren Bezug zu Grundschulpädagogik und Grundschulforschung. Die Gemeinsamkeiten von Kindheitsforschung und Grundschulforschung fokussieren auf dem Akteurskonzept von kindlicher Entwicklung und Lernen, gemeinsamen Bezugswissenschaften wie einer qualitativen erziehungswissenschaftlichen Methodologie. Bilanzierend im Hinblick auf Kinder, Kindheit und Lernen wird eine ethnographisch orientierte interdisziplinäre Forschung im Feld von Schule postuliert, welche die Lern- und Peerkultur zum gemeinsamen Bezugspunkt von Grundschul- und Kindheitsforschung macht.