Killing rage

ویرایش:  
نویسندگان: Eamon Collins,  Mick McGovern  
سری:  
ISBN (شابک) : 1862070083, 9781862070080 
ناشر: Granta Books 
سال نشر: 1997 
تعداد صفحات: 372 pages ; 23 cm
[194] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 34 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 53,000

«این مهم‌ترین و نگران‌کننده‌ترین کتابی است که تا به حال در مورد ارتش جمهوری اسلامی ایران منتشر شده است. این اولین گزارش دقیق و بدون صرفه‌جویی از واقعیت خشونت سیاسی در کشور کوچکی است که با ایده‌های رقیب ملیت تقسیم شده است. هیچ کتابی تا به حال به این اجبار مستند نشده است. هزینه وحشتناک یک جنگ چریکی غیرقابل پیروزی.\" \"بیش از سه هزار نفر از سال 1969 در ایرلند شمالی کشته شده اند. اکثر آنها توسط همسایگان: توسط کشته شدند. مردمی از همان منطقه روستایی مزارع کوچک و جاده‌های آرام، یا توسط افرادی که از مرز فرقه‌ای که خیابانی را از خیابان دیگر جدا می‌کند عبور می‌کنند تا یک اسلحه را از بین ببرند. برخی از زنان) در حالتی قرار می‌گیرند که در آن قتل همسایه قابل تامل می‌شود، و اینکه چگونه آن را انجام می‌دهند تا کشتن عادی شود، مهم‌ترین کاری است که انجام می‌دهند. این کتاب به این دلیل است که افتضاح، غرور و خشم، صمیمیت مطلق شهر کوچک قتل‌عام سیاسی در ایرلند شمالی را نشان می‌دهد.\"

\"هیچ "داوطلب" شبه‌نظامی داستان کاملی را که برای هدفش انجام داده است را بیان نکرده است. ایمون کالینز متفاوت است. او نه تنها بر اساس گزارش بسیار دقیق خود، مسئول پنج قتل است، بلکه بسیاری دیگر را نیز برنامه ریزی کرده است. "فرماندهی جنوب به پایین" او (اگرچه در این مناسبت شخصاً درگیر نبود) تا حدی مسئول بزرگترین قتل عام مردان RUC در تاریخ ایالت بود، زمانی که 9 پاسبان در حمله خمپاره ای به ایستگاه پلیس نیوری جان باختند. خودش یک مرد محرک نبود، او از جهاتی خونسردتر از قاتلان واقعی بود، زیرا او «افسر اطلاعات» بود، مردی که قتل قربانیان IRA محلی را شناسایی، ردیابی و ترتیب داد. او ماه ها وقت صرف برنامه ریزی چنین قتل هایی می کرد. و در یک مورد، قربانی یکی از همکاران او در خدمات گمرکی بود که کالینز با فرزندانش آشنا شده بود. او همچنین در صداقت بی‌رحمانه‌اش غیرمعمول است، زیرا اولین فعال سابقی است که می‌خواهد پیش پاافتادگی و هدر رفت غم‌انگیز «مبارزه‌ی مسلحانه» را تا این حد صادقانه افشا کند. او تصویری بی بدیل از نحوه سیاسی شدن خشم و هدایت آن در خدمت ناسیونالیسم انقلابی به خواننده ارائه می دهد: از چگونگی تبدیل شدن آن به «خشم کشنده» که در آن چیزهای وحشتناکی منطقی می شوند، مانند قتل چند ماهه مردان تنها و مسن RUC. دور از بازنشستگی صرفاً به این دلیل که ضربه زدن به آنها آسان است. منفجر کردن مهندسان تلفن که اتفاقاً اعضای ارتش سرزمینی هستند. تیراندازی به مردانی که به صورت پاره وقت در UDR خدمت می کنند. و چگونه «اشتباهات» وحشتناکی مانند قتل یک کاتولیک بی‌آزار که با کارآگاه RUC اشتباه گرفته می‌شود، یا یک پسر ده ساله در اثر انفجار خودروی بمب‌گذاری شده در یک شهر کوچک، در برابر منافع بزرگ‌تر آزادی ایرلند به حساب می‌آید. .\"--ژاکت. �بیشتر بخوانید...

چکیده: \ «این مهم‌ترین و نگران‌کننده‌ترین کتابی است که در مورد ارتش جمهوری اسلامی ایران منتشر شده است. این اولین گزارش دقیق و بدون صرفه جویی از واقعیت خشونت سیاسی در کشور کوچکی است که با ایده های رقیب ملیت تقسیم شده است. هیچ کتابی هرگز به این اجبار هزینه وحشتناک یک جنگ چریکی غیرقابل پیروزی را مستند نکرده است.\" \"بیش از سه هزار نفر از سال 1969 در ایرلند شمالی کشته شده اند. اکثر آنها توسط همسایگان خود کشته شده اند: توسط افرادی از همان منطقه روستایی مزارع کوچک. و جاده‌های آرام، یا توسط افرادی که از مرز فرقه‌ای عبور می‌کنند که یک خیابان را از خیابان دیگر جدا می‌کند تا یک تفنگ را از بین ببرند. قتل همسایه قابل تامل می شود و اینکه چگونه آن را انجام می دهند، به طوری که کشتن عادی می شود، مهمترین کاری است که انجام می دهند. خشم، صمیمیت محض شهر کوچک قتل‌عام سیاسی در ایرلند شمالی.\"

\"هیچ "داوطلب" شبه‌نظامی داستان کاملی را که برای هدفش انجام داده است را بیان نکرده است. ایمون کالینز متفاوت است. او نه تنها بر اساس گزارش بسیار دقیق خود، مسئول پنج قتل است، بلکه بسیاری دیگر را نیز برنامه ریزی کرده است. "فرماندهی جنوب به پایین" او (اگرچه در این مناسبت شخصاً درگیر نبود) تا حدی مسئول بزرگترین قتل عام مردان RUC در تاریخ ایالت بود، زمانی که 9 پاسبان در حمله خمپاره ای به ایستگاه پلیس نیوری جان باختند. خودش یک مرد محرک نبود، او از جهاتی خونسردتر از قاتلان واقعی بود، زیرا او «افسر اطلاعات» بود، مردی که قتل قربانیان IRA محلی را شناسایی، ردیابی و ترتیب داد. او ماه ها وقت صرف برنامه ریزی چنین قتل هایی می کرد. و در یک مورد، قربانی یکی از همکاران او در خدمات گمرکی بود که کالینز با فرزندانش آشنا شده بود. او همچنین در صداقت بی‌رحمانه‌اش غیرمعمول است، زیرا اولین فعال سابقی است که می‌خواهد پیش پاافتادگی و هدر رفت غم‌انگیز «مبارزه‌ی مسلحانه» را تا این حد صادقانه افشا کند. او تصویری بی بدیل از نحوه سیاسی شدن خشم و هدایت آن در خدمت ناسیونالیسم انقلابی به خواننده ارائه می دهد: از چگونگی تبدیل شدن آن به «خشم کشنده» که در آن چیزهای وحشتناکی منطقی می شوند، مانند قتل چند ماهه مردان تنها و مسن RUC. دور از بازنشستگی صرفاً به این دلیل که ضربه زدن به آنها آسان است. منفجر کردن مهندسان تلفن که اتفاقاً اعضای ارتش سرزمینی هستند. تیراندازی به مردانی که به صورت پاره وقت در UDR خدمت می کنند. و چگونه «اشتباهات» وحشتناکی مانند قتل یک کاتولیک بی‌آزار که با کارآگاه RUC اشتباه گرفته می‌شود، یا یک پسر ده ساله در اثر انفجار خودروی بمب‌گذاری شده در یک شهر کوچک، در برابر منافع بزرگ‌تر آزادی ایرلند به حساب می‌آید. .\"--ژاکت

"This is the most important, and disturbing, book ever published about the IRA. It is the first, unsparingly detailed account of the reality of political violence in a small country divided by rival ideas of nationhood. No book has ever documented so compulsively the dreadful cost of an unwinnable guerrilla war." "More than three thousand people have died in Northern Ireland since 1969. Most were killed by their neighbours: by people from the same rural area of small farms and quiet roads, or by people crossing the sectarian frontier that divides one street from another to deliver a burst from a gun." "What very few outsiders can imagine is how young men (and some women) get into a state in which the murder of a neighbour becomes thinkable, and how they then go about it, so that killing becomes normal, becomes the most important thing they do." "Killing Rage is a terrible, unusual book because it reveals the squalor, vanity and anger, the sheer smalltown intimacy of political killing in Northern Ireland."

"No paramilitary 'volunteer' has ever told the full story of what he has done for his cause. Eamon Collins is different. Not only is he, by his own immensely detailed account, responsible for five killings, but he planned many more. His 'South Down Command' (though, on this occasion, he was not personally involved) was partly responsible for the largest massacre of RUC men in the history of the state, when nine constables died in a mortar attack on Newry police station. Not himself a trigger-man, he was in some ways more cold-bloodedly responsible than the actual killers, for he was the 'Intelligence Officer', the man who spotted, tracked and arranged the murder of the local IRA's victims. He would spend months planning such killings; and in one case, the victim was a colleague of his in the customs service, whose children Collins had met. He is also unusual in his ruthless honesty, being the first ex-activist willing to expose so truthfully the banality and tragic waste of 'the armed struggle'. He offers the reader an irreplaceable portrait of how anger becomes politicized and channelled into the service of revolutionary nationalism: of how it becomes 'killing rage', in which terrible things are rationalized, such as the murder of lone, elderly RUC men a few months away from retirement simply because they are easy to hit; the blowing up of telephone engineers who happen to be members of the Territorial Army; the shooting of men who serve part-time in the UDR. And how dreadful 'mistakes' such as the killing of a harmless Catholic mistaken for an RUC detective, or that of a ten-year-old boy by a car bomb in a small town, come to be reckoned against the greater good of Irish freedom."--Jacket. �Read more...

Abstract: "This is the most important, and disturbing, book ever published about the IRA. It is the first, unsparingly detailed account of the reality of political violence in a small country divided by rival ideas of nationhood. No book has ever documented so compulsively the dreadful cost of an unwinnable guerrilla war." "More than three thousand people have died in Northern Ireland since 1969. Most were killed by their neighbours: by people from the same rural area of small farms and quiet roads, or by people crossing the sectarian frontier that divides one street from another to deliver a burst from a gun." "What very few outsiders can imagine is how young men (and some women) get into a state in which the murder of a neighbour becomes thinkable, and how they then go about it, so that killing becomes normal, becomes the most important thing they do." "Killing Rage is a terrible, unusual book because it reveals the squalor, vanity and anger, the sheer smalltown intimacy of political killing in Northern Ireland."

"No paramilitary 'volunteer' has ever told the full story of what he has done for his cause. Eamon Collins is different. Not only is he, by his own immensely detailed account, responsible for five killings, but he planned many more. His 'South Down Command' (though, on this occasion, he was not personally involved) was partly responsible for the largest massacre of RUC men in the history of the state, when nine constables died in a mortar attack on Newry police station. Not himself a trigger-man, he was in some ways more cold-bloodedly responsible than the actual killers, for he was the 'Intelligence Officer', the man who spotted, tracked and arranged the murder of the local IRA's victims. He would spend months planning such killings; and in one case, the victim was a colleague of his in the customs service, whose children Collins had met. He is also unusual in his ruthless honesty, being the first ex-activist willing to expose so truthfully the banality and tragic waste of 'the armed struggle'. He offers the reader an irreplaceable portrait of how anger becomes politicized and channelled into the service of revolutionary nationalism: of how it becomes 'killing rage', in which terrible things are rationalized, such as the murder of lone, elderly RUC men a few months away from retirement simply because they are easy to hit; the blowing up of telephone engineers who happen to be members of the Territorial Army; the shooting of men who serve part-time in the UDR. And how dreadful 'mistakes' such as the killing of a harmless Catholic mistaken for an RUC detective, or that of a ten-year-old boy by a car bomb in a small town, come to be reckoned against the greater good of Irish freedom."--Jacket