Keats and negative capability

\"قابلیت منفی\"، اصطلاحی که جان کیتس فقط یک بار در نامه ای به برادرانش به کار برد، مفهومی شناخته شده اما به طرز شگفت انگیزی ناشناخته در نقد ادبی و زیبایی شناسی است. این کتاب اولین مطالعه طولانی مدت این مفهوم مرکزی در هفتاد سال گذشته است. این کتاب علاوه بر روشن کردن معنای اصطلاح و ارائه آناتومی اجزای اصلی آن، شرح کاملی از تاریخچه این ایده ارائه می‌کند. این داستان چگونگی شناخته شدن این عبارت را برای اولین بار و به تدریج افزایش ارزش آن دنبال می کند و منابع اولیه آن را در نویسندگان قبلی، عمدتاً شکسپیر و ویلیام هازلیت، و جانشینان اصلی مدرنیست آن، W. B. Yeats و T. S. Eliot بررسی می کند. در همین حال، این اصطلاح به شعر خود کیتس نیز اطلاق می شود که تکامل این ایده را در عملکرد شعری کیتس نشان می دهد. بسیاری از خوانش های تطبیقی ​​متون مربوط، از جمله شاه لیر، پیوندهای متقابل بین این نویسندگان بزرگ را روشن می کند. این کتاب یک تحقیق اصلی و مهم در مورد این مفهوم مشهور است.

"Negative capability", the term John Keats used only once in a letter to his brothers, is a well-known but surprisingly unexplored concept in literary criticism and aesthetics. This book is the first book-length study of this central concept in seventy years. As well as clarifying the meaning of the term and giving an anatomy of its key components, the book gives a full account of the history of this idea. It traces the narrative of how the phrase first became known and gradually gained currency, and explores its primary sources in earlier writers, principally Shakespeare and William Hazlitt, and its chief Modernist successors, W. B. Yeats and T. S. Eliot. Meanwhile, the term is also applied to Keats's own poetry, which manifests the evolution of the idea in Keats's poetic practice. Many of the comparative readings of the relevant texts, including King Lear, illuminate the interconnections between these major writers. The book is an original and significant piece of scholarship on this celebrated concept.