برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Karl Marx: His Life and Environment, Fourth Edition

دانلود کتاب کارل مارکس: زندگی و محیط زیست او، چاپ چهارم

مشخصات کتاب

Karl Marx: His Life and Environment, Fourth Edition

دسته بندی: فلسفه
ویرایش: 4 
نویسندگان: Sir Isaiah Berlin. Alan Ryan  
سری:  
ISBN (شابک) : 0195103262, 9780195103267 
ناشر: Oxford University Press, USA 
سال نشر: 1996 
تعداد صفحات: 145 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 12

در صورت تبدیل فایل کتاب Karl Marx: His Life and Environment, Fourth Edition به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب کارل مارکس: زندگی و محیط زیست او، چاپ چهارم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب کارل مارکس: زندگی و محیط زیست او، چاپ چهارم

نظریه مارکس درباره تاریخ و جامعه «دکترین گسترده و جامعی است که ساختار و مفاهیم اساسی خود را از هگل و هگلیان جوان، اصول پویای خود را از سن سیمون، اعتقاد به تقدم ماده را از فوئرباخ و دیدگاهش به پرولتاریا از سنت کمونیستی فرانسه. برلین خاطرنشان کرد که اهمیت هگل در مطالعه مطالعات اجتماعی و تاریخی است. هگل با عقب راندن این ادعا که تنها روش علمی می تواند علم جامعه را اثبات کند، اظهار داشت که چنین تجربه گرایی رادیکالی نمی تواند شخصیت فردی را در برهه ای خاص از تاریخ توضیح دهد. تاریخ دستخوش «انتقالات عمده در گذشته است که با جهش انقلابی در مقیاس بزرگ مشخص شده است». او این فرآیند را دیالکتیکی نامید و این نظریه را مطرح کرد که «هر عصری چیز جدیدی را از پیشینیان خود به ارث می‌برد، بنابراین تغییر آشکارا تکراری نیست». این حرکت پیشرو به سوی چیزی است که هگل آن را روح می نامد، بالاترین سطح خودآگاهی در رابطه با جهان. خاستگاه نظریه نهایی مارکس را می توان در نظریه پردازان دیگر جستجو کرد. فوئرباخ معتقد بود که «همه ایدئولوژی‌ها، اعم از مذهبی یا سکولار، اغلب تلاشی برای ارائه جبران ایده‌آل برای بدبختی‌های واقعی هستند». مارکس «همه نهادها، کلیساها، نظام‌های اقتصادی، اشکال حکومت، قوانین اخلاقی و فرهنگ» را انحرافات واهی و انتزاعی می‌دانست که «خودفریبی جمعی» را ترویج می‌کند و به بیگانگی، «جایگزینی روابط خیالی بین یا پرستش بی‌جان‌ها» دامن می‌زند. اشیاء یا ایده هایی برای روابط واقعی بین یا احترام به افراد. مارکس از سنت سیمون تئوری مبارزه طبقاتی را پذیرفت و به تفصیل پرداخت. مارکس در فرمول‌بندی «دیدگاه خود از تکامل و تحلیل صحیح جامعه صنعتی» از سازمان کار لویی بلان آموخت. تحلیل مارکس در مورد ماهیت مبارزه طبقاتی - آشتی ناپذیری بین طبقات استثمارگر و استثمار شوندگان، «پرولتاریای بی‌مالک پایین‌ترین پله مقیاس اجتماعی است» - تا حدی از نظریه وایتلینگ نشأت می‌گیرد که «تنها ویران‌شدگان و رانده‌شدگان می‌توانند باشند. برای پیشبرد انقلاب تا پایان آن متکی است، زیرا دیگران به ناچار وقتی منافع خود را تهدید می کنند کوتاهی می کنند. تز برلین بر تأثیر هگل بر مارکس تأکید داشت. مارکس در ایدئولوژی آلمانی چارچوب هگل را پذیرفت و به کار برد و تشخیص داد که «تاریخ بشریت فرآیندی واحد و غیر تکراری است که از قوانین قابل کشف تبعیت می‌کند». در حالی که هگل «ملت را مرحله‌ای از رشد روح جهانی می‌دانست»، مارکس «نظام روابط اقتصادی حاکم بر جامعه» را نسبت می‌داد. هم هگل و هم مارکس تاریخ را پدیدارشناسی می‌دانستند و «دیدگاه تاریخ را میدان نبرد ایده‌های تجسم یافته». مفاهیم و ساختارهای هگل در آموزه های مارکس فراگیر است. موضع انعطاف ناپذیر مارکس در مورد انقلاب را می توان از رعایت دقیق جبرگرایی ناشی شد و به او اجازه داد جهان را سیاه و سفید ببیند. هویت طبقاتی یک فرد با موقعیت در نقشه اجتماعی-اقتصادی از پیش تعیین شده است - فرد آنچه را که برای حفاظت و تأمین منافع خصوصی با توجه به وضعیت مادی لازم است انجام خواهد داد. از این رو، او با اخلاقی کردن گرون و هس مخالفت کرد، زیرا «اعمال مردان در نهایت با ویژگی اخلاقی آنها تعیین می شد». نتیجه انقلاب فرانسه خلأ خوبی اخلاقی را در مردان آشکار کرد. پس از 1848، مارکس از اپورتونیسم همسویی بورژوا-پرولتاریا عقب نشینی کرد تا "حفظ خلوص حزب و آزادی آن از هر گونه درهم تنیدگی سازشکارانه" باشد. مارکس با عقب نشینی از مانیفست کمونیست پس از کمون پاریس، بعداً از «تخریب ریشه و شاخه دولت، نه صرفاً برای تصرف آن» دفاع کرد و از این طریق نام جدیدی را انتخاب کرد - «دکتر تروریست سرخ». سرمایه مارکس بدون پیش‌بینی جبران خسارت دولتی، «ادغام شرکت‌های رقیب را در یک فرآیند بی‌وقفه رقابت‌های بی‌رحمانه» به تصویر می‌کشد و اینکه «ماشین‌آلات در واقع سود را، به طور نسبی یا مطلق افزایش نمی‌دهند، بلکه رقبای ناکارآمد را حذف می‌کنند». در پایان فرآیند ادغام، تنها بزرگترین و قدرتمندترین گروه ها باقی می مانند. او پیش‌بینی کرد که «کسب‌وکارهای بزرگ آزادانه و فردگرایی را از بین خواهند برد». برلین "کاربرد توپ های تفسیری مارکسیستی را برای شکل دادن به مطالعه علمی روابط اقتصادی در حال تحول تاریخی و تأثیر آنها بر سایر جنبه های زندگی جوامع و افراد" نسبت داد. روایت برلین همچنین جنبه انسانی مارکس، رفاقت او با انگل، خصومت‌ها و بدگمانی‌های او نسبت به معاصرانش و عشق او به همسر و فرزندانش را ترسیم می‌کند. از همه جالبتر، ترسیم تکامل ایدئولوژیک او تحت تأثیر نفس و شخصیت بی امان او است.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Marx's theory of history and society is a `wide and comprehensive doctrine which derives its structure and basic concepts from Hegel and the Young Hegelians, its dynamic principles from Saint-Simon, its belief in the primacy of matter from Feuerbach, and its view of the proletariat from the French communist tradition.' Berlin remarked that Hegel's importance lies in the scholarship of social and historical studies. Pushing back the claim that only the scientific method can prove the science of society, Hegel asserted that such radical empiricism fails to account for the individual character in a specific moment in time of history. History undergoes `major transitions in the past marked by large-scale revolutionary leap.' Calling this process dialectical, he theorized that `each age inherits something new from its predecessors so change is plainly not repetitive.' This progressive movement is towards what Hegel called, the Spirit, the highest level of self-consciousness in relation to the universe. The origins of Marx's eventual theory can be traced to other theorists. Feuerbach believed that `all ideologies whether religious or secular are often an attempt to provide ideal compensation for real miseries.' Marx deemed `all institutions, churches, economic systems, forms of government, moral codes and culture' as illusory, abstract distractions that promotes `collective self-deceptions' and encourages alienation, `the substitution of imaginary relations between, or worship of, inanimate objects or ideas for real relations between, or respect for, persons.' From Saint-Simon, Marx adopted and elaborated the theory of class struggle. In formulating `his view of the evolution and correct analysis of industrial society,' Marx learned from Louis Blanc's organization of labor. Marx's analysis on the nature of the class struggle - the irreconcilability between the classes of exploiter and exploited, the `propertyless proletariat being the lowest rung of the social scale' - derives in part from Weitling's theory that `only the ruined and the outcasts can be relied on to carry through the revolution to its conclusion, since others will inevitably stop short when their own interests are threatened.' Berlin's thesis emphasized Hegel's influence on Marx. In The German Ideology, Marx accepted and applied Hegel's framework and recognized that `the history of humanity is a single, non-repetitive process, which obeys discoverable laws.' While Hegel considered `the nation a stage in the development of world spirit,' Marx attributed `the system of economic relations that govern society.' Both Hegel and Marx treated history as a phenomenology and `the vision of history as a battlefield of incarnate ideas.' Hegel's concepts and structures are pervasive in Marx's doctrines. Marx's inflexible position on revolution can be derived from his strict observance of determinism, letting him see the world in terms of black and white. An individual's class identification is preordained by the position on the socio-economic map - one will do what is necessary to protect and secure private interests respective to the material situation. Hence, he opposed the moralizing of Grun and Hess since `men's acts were in the end determined by their moral character'; the outcome of the French Revolution exposed a vacuity of moral goodness in men. After 1848, Marx retreated from the opportunism of a bourgeois-proletariat alignment in order to `preserve the purity of the party, and its freedom from any compromising entanglement.' Retracting from the Communist Manifesto after the Paris Commune, Marx later advocated `the destruction of the state root and branch, not merely to seize it,' and thereby picked up a new moniker - `the Red terrorist doctor.' Without foreseeing a state redress, Marx's Das Kapital portends `the fusion of rival firms in a ceaseless process of ruthless competitions' and that `machinery does not indeed increase profits, relatively or absolutely, but eliminates inefficient competitors.' At the end of the amalgamation process, only the largest and most powerful groups are left tin existence.' He predicted that `Big Businesses will destroy laissez fair and individualism.' Berlin attributed `the application of Marxist cannons of interpretation for forming the scientific study of historically evolving economic relations, and of their bearing on other aspects of the lives of communities and individuals.' Berlin's narrative also sketched the human side of Marx, his camaraderie with Engel, his hostilities and suspicions towards his contemporaries and his love for his wife and children. The most interesting is the delineation of his ideological development influenced by his ego and unrelenting character.