Kant’s Cosmology: From the Pre-Critical System to the Antinomy of Pure Reason

این کتاب شرح جامعی از تکامل کانت از متافیزیک 1755/56 تا ضد کیهان شناختی 1781 ارائه می دهد. با نظریه بهشت ​​ها(1755) و مونادولوژی فیزیکی i>(1756)، کانت جوان رویکردی بلندپروازانه به کیهان شناسی فیزیکی مبتنی بر نظریه اتمیستی ماده ارائه کرده بود که به پایه های یک سیستم فراگیر متافیزیک کمک کرد. بر اساس نقد عقل محض (CPR) چرا او این سیستم را به نفع دیدگاه انتقادی خود که کیهان شناسی به یک ضد نومی برخورد می کند، رها کرد؟ این کتاب با تمرکز بر روش شناسی کانت و مشکلات درونی نظریه طبیعت 1755/56 او به این سوال پاسخ می دهد. نقش تعیین کننده ای برای چرخش انتقادی کانت، استدلال همتایان ناسازگار (1768) ایفا می کند، که توجه زیادی را در میان فیلسوفان علم به خود جلب کرد، اگرچه در تحقیقات کانت به اندازه کافی نبود. علاوه بر این، کتاب پیدایش تضاد کیهانی در دهه 1770، ساختار منطقی ضدیت در CPR، رابطه آن با ایده آلیسم استعلایی، همانطور که در "آزمایش عقل ناب" توضیح داده شد، تجزیه و تحلیل می کند (1787). و نقش آن در غایت شناسی عقل انسانی. این کتاب خطاب به کانت پژوهان، فیلسوفان علم و دانشجویان فلسفه کانت است.

This book provides a comprehensive account of Kant’s development from the 1755/56 metaphysics to the cosmological antinomy of 1781. With the Theory of the Heavens (1755) and the Physical Monadology (1756), the young Kant had presented an ambitious approach to physical cosmology based on an atomistic theory of matter, which contributed to the foundations of an all-encompassing system of metaphysics. Why did he abandon this system in favor of his critical view that cosmology runs into an antinomy, according to the Critique of Pure Reason (CPR)? This book answers this question by focusing on Kant’s methodology and the internal problems of his 1755/56 theory of nature. A decisive role for Kant’s critical turn plays the argument from incongruent counterparts (1768), which drew much attention among philosophers of science, though not sufficiently in Kant research. Furthermore, the book analyses the genesis of the cosmological antinomy in the 1770s, the logical structure of the antinomy in the CPR, its relation to transcendental idealism, as explained in the “experiment of pure reason” (1787), and its role for the teleology of human reason. The book is addressed to Kant scholars, philosophers of science, and students of Kant’s philosophy.