Kants »Kritik der reinen Vernunft«

\"در آخرین سخنرانی در مورد "نقد عقل محض"، آدورنو از تفکر دیالکتیکی صحبت می کند - منظور خود او بود -، < /span >عناصری که من در مورد کانت برای شما ایجاد کردم (ص 352)؛ آدورنو نمی‌توانست واضح‌تر بگوید که به چه چیزی توجه می‌کرد: نه تفسیری درونی از کانت تاریخی. معرفت شناسی نهفته در فلسفه آدورنو فرانقدی از معرفت شناسی سنتی - و این قبل از هر چیز: کانتی - معرفت شناسی است. در جایی پنهان، آدورنو گفت که او این معرفت شناسی را ساخته است. span>تلاش بسیار بزرگ برای تفسیر مسئله قانون اساسی کانتی، زیرا این تقریباً کمتر از نیست بنیان موضع فلسفی، همانطور که خود من آن را نشان می‌دهم (ص 239) و بعدها نام دیالکتیک منفی را برای آن یافت.»

"In der letzten der Vorlesungen zur »Kritik der reinen Vernunft« spricht Adorno von einem dialektischen Denken - er meinte das eigene -, dessen Elemente ich Ihnen an Kant entwickelt habe (S. 352); deutlicher konnte Adorno nicht sagen, worum es ihm ging: nicht um immanente Auslegung des historischen Kant; er verhandelte vielmehr bei Gelegenheit Kants Fragestellungen der eigenen Philosophie. Die der Adornoschen Philosophie immanente Erkenntnislehre ist Metakritik der überkommenen - und das heißt vorab: der Kantischen - Erkenntnistheorie. An versteckter Stelle hat Adorno ausgesprochen, daß er die sehr große Anstrengung, die Kantische Konstitutionsproblematik zu interpretieren, nur deshalb auf sich nehme, weil es hier um nicht weniger gehe, als um die Grundlegung der philosophischen Position, wie ich sie selbst vertrete (S. 239) und für die er erst später den Namen der negativen Dialektik fand."